حتما شما نیز شنیده‌اید که رژیم یا رژیم‌های خاصی هستند که می‌توانند چربی‌های اضافی شکم را از بین برند و موجب کاهش سایز دور کمر گردند.

ولی آیا یک رژیم غذایی می‌تواند به طور اختصاصی موجب کاهش سریع سایز شکم و دور کمر گردد؟

در بعضی از تبلیغات ادعا می‌شود که رژیم‌های چاقی شکمی می‌توانند در مدت کوتاهی (مثلا یک ماه) موجب برطرف شدن چاقی شکمی و کاهش وزن در حدود هفت کیلوگرم شوند!

رژیم غذایی چاقی شکمی دارای دو مرحله است:

‌یک مرحله چهار روزه با عنوان (ضد نفخ) که حاوی غذاها و نوشیدنی‌های خاصی است.

یک برنامه غذایی چهار هفته‌ای که در آن، شما 1600 کیلوکالری در روز دریافت می‌کنید.

چربی‌های تک زنجیره‌ای غیراشباع، یک جزء اساسی از هر وعده غذایی در یک رژیم غذایی چاقی شکمی را تشکیل می‌دهند. این رژیم تا حد زیادی شبیه رژیم غذایی مدیترانه‌ای است.

رژیم غذایی چاقی شکمی همچنین افراد را به مصرف مقادیر بالایی از میوه‌جات و سبزیجات و غلات کامل تشویق می‌نماید.

آیا رژیم لاغری برای چاقی شکمی متفاوت از یک رژیم سالم کاهش وزن است؟

خیر ، رژیم غذایی برای درمان چاقی شکمی در واقع همان رژیم سالم غذایی برای کاهش وزن است. خیلی از افراد فقط از چربی یک ناحیه از بدن، به ویژه چاقی شکمی به دلیل عدم تناسب اندام شاکی هستند.

متخصصین علوم پزشکی نیز به دلیل عوارض ناشی از این نوع چاقی به مبتلایان توصیه می‌کنند برای پیشگیری و نیز رهایی از بیماری‌های متابولیک، بایستی با رژیم غذایی از چاقی شکمی خود بکاهند.

واقعیت آن است که یک رژیم غذایی صاف‌کننده شکم، یک الگوی غذایی متناسب و با کالری محدود است که این رژیم حاوی مقادیر کافی از سبزی‌جات، میوه‌جات و غلات سبوس‌دار است. رژیم غذایی برای چاقی شکمی بر مصرف غذاهایی که غنی از چربی تک زنجیره‌ای غیر اشباع هستند تاکید می‌کند و بنابر نظر طراح رژیم، مصرف غذاهای غنی از چربی تک زنجیره‌ای غیر‌اشباع به کاهش چاقی شکمی کمک شایانی می‌نماید. بعضی از این نوع رژیم‌های غذایی حتی ادعا می‌کنند که بدون این که ورزش و فعالیت چندانی داشته باشید، به هدف خود می‌رسید.

در حالی که حقیقت آن است که اگرچه مصرف چربی‌های سالم در کنترل چاقی و به ویژه چاقی شکمی مفید است، ولی مصرف آن‌ها به تنهایی موثر نخواهد بود؛ زیرا به هر حال آن‌ها نیز به خودی خود حاوی انرژی فراوان هستند و شما بایستی ورزش، به ویژه ورزش‌های هوازی را نیز در برنامه خود بگنجانید.

در نهایت بایستی تاکید نمود که رژیم لاغری شکمی همان رژیم سالم و محدود از کالری است که مصرف چربی تک‌زنجیره‌ای غیر‌اشباع در آن تاکید شده است.

اما باید بدانید که پژوهش‌های علمی قابل اعتباری موجود نیستند که نشان دهند رژیم لاغری شکمی برای کاهش وزن بهتر از دیگر رژیم‌های غذایی متوازن و با کالری محدود عمل می‌کند و یا این که شما بتوانید به طور اختصاصی با یک رژیم لاغری خاص چربی‌های شکم‌تان را آب کنید. هر چند ممکن است با استفاده از رژیملاغری شکمی وزن کم کنید؛ چرا که ممکن است این رژیم در کل یک روش سالم و کم‌کالری برای تغذیه را ترویج نمایند و یا ممکن است شامل کاهش استرس باشند.

ولی این خصوصیت‌ها مختص به رژیم لاغری شکمی نیست و هر رژیم غذایی محدود از کالری که روش‌های غذا خوردن سالم را تقویت نماید و رفتارهای صحیح غذایی را در شما شکل دهد، می‌تواند مفید واقع شود و نکته معجزه‌آسایی برایرژیم لاغری شکمی وجود ندارد.

علاوه بر این باید بدانید که هر چند تبلیغات برای رژیم‌های معجزه‌آسا و چندروزه مبنی بر بهبود سریع مشکل وزن ممکن است جذاب به نظر برسد؛ ولی این رژیم‌های بسیار محدود فقط باعث لاغری در ناحیه صورت و افتادگی پوست به همراه عوارض خواهند بود که شما را قبل از رسیدن به کاهش سایز شکم و از بین بردن چربی در ناحیه مرکزی ناامید می‌نمایند.

لذا توصیه همه متخصصین تغذیه آن است که برای موفقیت و کاهش وزن طولانی مدت، می‌بایست به همان اصول پایه تغذیه‌ای در کاهش وزن، یعنی یک برنامه غذایی سالم به همراه فعالیت بدنی پایبند باشید.

آب درمانی چیست و چگونه باید آن ‌را انجام داد؟

هر روز صبح پس از اینکه از خواب بلند شدید، حتی بدون اینکه مسواک بزنید، 5/1 لیتر آب بخورید؛ یعنی چیزی حدود 5 تا 6 لیوان و پس از آن صورت خود را بشویید! این کار را آب درمانی می‌گویند. البته توجه داشته باشید که حدود یک ساعت قبل و یک ساعت بعد از نوشیدن آب، نباید هیچ نوع نوشیدنی و یا غذای جامد و مایعی خورد. بهتر است آب را قبل از نوشیدن بجوشانید و یا فیلتر کنید. نوشیدن یکباره 5/1 لیتر آب کار دشواری است؛ ولی به تدریج این کار برای شما عادت و آسان خواهد شد.

در ابتدا می‌توانید با 2 لیوان آب آغاز کنید و به تدریج آن‌را افزایش دهید و یا ابتدا 4 لیوان آب بنوشید و در طی فواصل در عرض یک ساعت 6 لیوان آب را به طور یکجا بنوشید. در روزهای اول، ظرف یک ساعت دو تا سه بار ادرار خواهید کرد؛ ولی به مرور این وضعیت طبیعی خواهد شد و بدن با شرایط وفق پیدا می‌کند.

مزایای آب درمانی

تسکین درد و استرس، کاهش وزن، درخشندگی پوست، احساس تازگی در طی روز، هضم خوب، درمان یبوست و افزایش حرکات روده. امروزه آب درمانی در ژاپن و هند بسیار رایج است و اغلب مردم پس از بیدار شدن از خواب، آب می‌نوشند. آزمایش‌های علمی دانشمندان ژاپنی تأثیر این کار را در درمان سردرد، بدن درد، بیماری‌های قلبی، آرتروز، ضربان سریع قلب، صرع، چاقی، برونشیت، آسم، سل، مننژیت، بیماری‌های ادرار و کلیه، استفراغ و گاستریت، اسهال، دیابت، یبوست، بیماری‌های چشمی، اختلالات قاعدگی و بیماری‌های گلو و گوش صد در صد نشان داده است.

آب درمانی: روش درمان

صبح قبل از مسواک زدن دندان، 4-6 لیوان آب بنوشید. سپس مسواک بزنید ولی تا 45 دقیقه از خوردن و نوشیدن هر چیزی خودداری کنید. پس از 45 دقیقه همانند روزهای قبل، صبحانه بخورید و بعد از خوردن صبحانه و یا ناهار و شام، از خوردن و آشامیدن تا دو ساعت خودداری کنید. فهرست زیر به طور تجربی نشان می‌دهد که بعد از چند روز از آغاز آب درمانی، بیماری درمان می‌شود:

فشارخون بالا: 30 روز

بیماری‌های معده: 10 روز

دیابت: 30 روز

یبوست: 10 روز

بیماری مفاصل: 21 روز

این روش درمانی بدون عوارض جانبی است و فقط ممکن است در روزهای اول دچار تکرار ادرار شوید. محققان سالیان سال در مورد رابطه میان مصرف آب و سلامت و بیماری در انسان تحقیق کرده‌اند بیماری‌های شایعی همچون آسم، التهابمفاصل و فشارخون بالا، فقط یک اسم هستند و به الگوهای علائم ایجاد شده بدن مربوط می‌شوند که ناشی از بی‌آبی بدن است.

هنگامی که بدن دچار کم آبی می‌شود، سیستم مدیریتی بدن به منظور حفظ آب و جبران این کم آبی، به بخش‌های مختلف آسیب می‌رساند و علائم این بی‌آبی‌ها در بدن توسط داروهای تجویزی پزشکان درمان و نام‌گذاری می‌شود.

مغز باید در تمام زمان‌ها هیدراته باشد؛ بنابراین وقتی که بدن کم آب می‌شود، سعی می‌کند آن را از سایر قسمت‌ها تأمین کند و به همین دلایل سایر مناطق بدن نیز دچار کم آبی می‌شوند.

خود تنفس به سادگی موجب از دست دادن مقدار قابل توجهی از آب بدن می‌شود و این میزان به نوع آب و هوایی که در آن زندگی می‌کنید و مقدار ورزشی که انجام می‌دهید، بستگی دارد.

کم آبی مزمن معمولاً ناشی از کمبود آب و یا نوشیدن قهوه یا نوشیدنی‌های حاوی قند به وجود می‌آید. اگر بدن شما دچار کم آبی مزمن شود، برای جلوگیری از قطع تنفس، با تولید هیستامین، سعی می‌کند این مشکل را برطرف کند و هیستامین موجب انقباض مویرگ‌های خونی در ریه‌ها شده و کاهش آب را جبران می‌کند؛ اگر چه تنفس کمی مشکل‌تر می‌شود. بدن، این کار را با هدف رفع مشکل کم آبی انجام می‌دهد و نه ایجاد مشکل و بیماری جدید. بدن با انقباض مویرگ‌های خونی در ریه‌ها از بی‌آبی مغز و کمبود آب برای تنفس جلوگیری می‌کند. پاسخ پزشکان نیز به تولید هیستامین بیش از حد در بدن، تجویز آنتی‌هیستامین است. این آنتی‌هیستامین‌ها، مویرگ‌های ریه را باز می‌کنند و تنفس راحت‌تر می‌شود. بنابراین پزشکان با تجویز داروها، فقط استراتژی بدن را خنثی می‌کنند. به همین سادگی می‌توان متوجه شد که آنچه بیماران مبتلا به آسم به آن نیاز دارند آب است و نه مصرف منظم داروهای تجویزی هیستامین.

همین چرخه برای بیماری‌هایی از قبیل فشارخون بالا و ورم مفاصل رخ می‌دهد و بسیاری از داروهای تجویزی به ظاهر سودمند پزشکی، آنتی‌هیستامین‌هایی هستند که با تلاش بدن به منظور حفظ آن مقابله می‌کنند. تنها چیزی که بدن برای مبارزه با این بیماری‌ها نیاز دارد، نوشیدن آب است. به همین سادگی آب بنوشید. آنچه که واقعاً باید بنوشید، آب است.

کافئین نیز یکی از دیگر نوشیدنی‌های مخرب است و در هر شکلی که مصرف شود، اعم از نوشابه یا قهوه و یا قرص، دیورتیک است و آب بدن را دفع می‌کند. افرادی که در حال تلاش برای کاهش وزن خود هستند، معمولاً به بی‌آبی مزمن مبتلا می‌شوند، زیرا اغلب آن‌ها از ترس اینکه وزن آب بدنشان زیاد نشود، آب نمی‌نوشند و همین موجب می‌شود که سوخت و ساز چربی در بدن آن‌ها مختل گردد؛ زیرا به مقدار کافی آب نمی‌نوشند. آب نه تنها به از دست دادن وزن کمک می‌کند، بلکه یکی از ضروریات کاهش وزن است و تنها راه برای افزایش متابولیسم بدن نوشیدن مقدار کافی آب می‌باشد. به یاد داشته باشید که آب دارای صفر کالری و صفر گرم چربی و مقدار کمی کربن است. افرادی که رژیم‌های طولانی مدت و سختمی‌گیرند و در مدت کوتاه چند روزه، 5/2 تا 5 کیلو وزن کم می‌کنند، فقط وزن آب بدن آن‌ها کاهش یافته و هیچ چربی از بدن آن‌ها کم نشده است؛ به طوری که پس از مدتی دچار کم آبی مزمن خواهند شد و وقتی دست از رژیم خود بکشند، به سرعت به وزن قبلی خود باز خواهند گشت.

پژوهشگران معتقدند که بیشتر بیماری‌ها با دو راهکار ارزان و حتی رایگان، درمان و پیشگیری می‌شوند که یکی از آن‌ها نور خورشید و دیگری آب خالص است. نور خورشید از اختلالات ذهنی، اسکیزوفرنی، سرطان پوست، سرطان سینه، پوکی استخوان و حتی اختلالات سیستم عصبی پیشگیری و آن‌ها را به راحتی درمان می‌کند. پس به یک پیاده‌روی ساده بروید و کمی آفتاب بگیرید که این منبع رایگان پر از خاصیت است. از طرفی، هیچ گاه برای نوشیدن آب، منتظر تشنگی نباشد و هیچ گاه شیر گاو و آب‌میوه را جایگزین آن نکنید. آب چیز دیگری است. همه ما خواهان زندگی سالم‌تر، شادتر با خشونت کمتر و آموزش بهتر و ارتقای کیفیت آموزشی هستیم و این امر، مستلزم رعایت اصول اولیه تغذیه است.

جانشین کردن آب به جای غذا

موضوعی که این روزها بسیار بحث‌برانگیز است و مورد توجه جمع کثیری از افراد علاقه‌مند به تغذیه می‌باشد، مسأله آب درمانی است. آب درمانی به معنای آن است که انسان در طول شبانه‌روز، مقدار لازم و ضروری آب جهت انجام اعمال داخلی بدن و حفظ سلامت، به بدن خود برساند. نه این که آن را جانشین غذا کند.

متأسفانه برخی از افراد نگرش صحیحی نسبت به مصرف آب ندارند و تصور می‌کنند که آب می‌تواند جانشین غذا بشود. حتی بعضی اشخاص به خانواده و اطرافیان خود توصیه می‌کنند که برای پیشگیری و درمان انواع بیماری‌ها و حفظ سلامت هرچه بیشتر، آب را جایگزین غذا نمایند، این تصور صحیح نیست. آب چنانچه بیش از حد لازم مصرف شود، موجب افزایش آب داخل سلولی و در نتیجه خیز یا ورم سلول می‌گردد که عواقب بسیار خطرناک و گاه غیرقابل جبرانی در پی دارد، به اضافه آنکه آب، حاوی مواد مغذی لازم برای شخص نیست و چنانچه جانشین غذا بشود، به هیچ‌وجه نمی‌تواند نیازهای تغذیه‌ای انسان را برآورده سازد.

آب انار برای پیشگیری از سرطان مفید است، سلامت قلب را بهبود می بخشد و حتی می تواند توان جنسی را تقویت کند.
به گزارش مشرق، آب انار خون ساز است و خون را تصفیه می کند و برای سالمندان بهترین دارو برای تقویت کلیه ها است. رنگ صورت را شاداب می کند و شادی بخش و مفرح است. گرفتگی صدا را برطرف می کند. برای افزایش وزن مفید است و مقوی قلب و معده است.
آب انار راهکاری خوشمزه برای کاهش استرس
متخصصان انگلیسی در یک بررسی جدید دریافته اند که نوشیدن روزانه آب انار می تواند با پایین آوردن فشارخون و کاهش میزان هورمون استرس، تنش ها و استرس های کارمندان را در محل کار کمتر کند. متخصصان دانشگاه «کوئین مارگات» در «ادینبورگ» با انجام آزمایشهایی، تأثیر فیزیولوژیکی مصرف روزانه نیم لیتر آب انار را طی یک دوره دوهفته ای مورد ارزیابی قرار دادند.
آنها دریافتند تمام 60 نفری که داوطلبانه دراین آزمایش شرکت کرده بودند و در محیط های کاری مختلف مشغول به کار بودند، پس از نوشیدن این آب میوه اشتیاق بیشتری پیدا کردند و کمتر دچار استرس و آشفتگی می شدند. مطالعات بسیاری تاکنون نشان داده است که آب انار مزایای بسیاری برای سلامتی دارد.
آب انار چربی های اضافی را آب می کند
متخصصان تغذیه تأکید کرده اند که آب انار همچنین می تواند چربی های اطراف معده و شکم را در زنان و مردان چاق کاهش دهد. این متخصصان در یک آزمایش یک ماهه ثابت کردند، میزان تشکیل سلول های چربی در اطراف شکم در افرادی که آب انار مصرف می کنند کاهش یافته است.
کسانی که آب انار می نوشند، فشارخونشان نیز پایین می آید و بنابراین خطر بروز حملات قلبی و سکته مغزی و بیماری کلیوی دراین اشخاص نیز به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می کند. پزشکان معتقدند که آب انار می تواند مقدار اسید چرب موجود در خون موسوم به اسیدچرب «NEFA» را کاهش دهد. آزمایشهای قبلی که روی انسان و حیوانات انجام گرفته، نشان داده است که مقدار زیادی از این اسید چرب، ذخیره چربی را در اطراف شکم افزایش می دهد و درنتیجه سبب تشدید احتمال ابتلا به بیماری قلبی و دیابت نوع دوم می شود.
آب انار علیه سرطان
خواص آنتی اکسیدانی انار تأثیر زیادی بر کاهش احتمال ابتلا به سرطان و بیماری های قلبی دارد. آب انار به خاطر داشتن مقادیر فراوانی فلاوونوئید (نوعی آنتی اکسیدان) تأثیر فوق العاده ای بر خنثی سازی سرطان ناشی از رادیکال های آزاد دارد. طی نتایج حاصله از تحقیقات روی موش ها، این میوه می تواند در پیشگیری از سرطان پوست و سینه موثر باشد و نیز طی یافته های جدید محققان آمریکایی، مصرف آب انار، روند رشد سلول های سرطان پروستات را کاهش می دهد.
در یک مطالعه زمانی که مصرف آب انار را ارزیابی کردند، مشخص شد: این ماده به دلیل وجود آنتی اکسیدان به مقدار زیاد می تواند به عنوان راهی برای مبارزه و جلوگیری از سرطان سینه باشد. 
این گروه دریافتند: میوه های قرمز دارای آب و دانه به طور طبیعی یک نوع ماده شیمیایی به نام «اسیدالاژیک» تولید می کنند که به نظر می رسد برای جلوگیری از رشد سلول های سرطان در بافت های سینه مفید باشد. در آزمایشگاه محققان روی آنزیم روماتاس که نقش کلیدی در تولید استروژن و توسعه رشد سرطان سینه و اثرات ده ها ترکیب موجود در انار که با مبارزه با سرطان سینه مرتبط هستند، مطالعه کردند.
به طور کلی محققان اظهارداشتند: با استفاده از آب میوه های قرمز دانه دار به خصوص انار می توان به مبارزه با رشد سرطان سینه پرداخت. آب انار سرشار از نوعی ماده آنتی اکسیدان است و همین ماده انار را درصدر میوه های دارای آنتی اکسیدان از قبیل زغال اخته، پرتقال و انگور قرار داده است.
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیای آمریکا معتقدند، میزان آنتی اکسیدان آب انار که به فنولیک موسوم است، از انواع چای سبز و زیتون سیاه نیز به مراتب بیشتر است. براساس پژوهش این محققان آب انار دست کم 20 درصد بیش ازدیگر آب میوه ها دارای خواص آنتی اکسیدان است.
آب انار برای سلامتی قلب
نوشیدن روزانه یک لیوان آب انار می تواند تا بیش از یک سوم، جریان خون به قلب را افزایش دهد. خواص آنتی اکسیدانی این میوه، از ایجاد کلسترول بد پیشگیری می کند و سرخرگ ها را تمیز نگه می دارد و احتمال حملات قلبی و سکته مغزی را کاهش می دهد.
آب انار دشمن عفونت
آب انار مزایای بسیار زیادی برای بیماران کلیوی به خصوص بیماران در حال دیالیز دارد. دکتر «فرانک بروسیوس» با اشاره به نتایج بررسی متخصصان دانشگاه میشیگان دراین باره افزود: آب انار که شامل بالاترین سطح آنتی اکسیدان پلی فنول است، قادر به کاهش تخریب سلول ها به وسیله ایجاد رادیکال های آزاد می شود. وجود چنین آنتی اکسیدانی در رژیم غذایی بیماران کلیوی می تواند به دلیل ایجاد رادیکال های آزاد در خون، امکان افزایش گردش خون به وسیله دستگاه دیالیز را فراهم کند.
براین اساس محققان، 101 بیمار دیالیزی را تصادفی برای مصرف آب انار یا بدون مصرف این نوشیدنی انتخاب و بررسی کردند و نتایج آن نشان داد: آنهایی که هفته ای 3 بار نصف فنجان آب انار مصرف می کردند، دچار کاهش التهابات مولکول و عفونت ها درخون خود شدند.
بیماران کلیوی که هر هفته نوشیدنی های ترش مصرف می کنند، احتمال عفونت که دومین عامل کشنده بیماران دیالیزی است، را کاهش می دهند. تاکنون هیچ نوشیدنی دیگری که چنین خاصیت از بین برندگی عفونت را داشته باشد، پیدا نشده است.

مزایای آب درمانی

۱) درمان با آب در بیماریهای انسان بسیار ساده وطبیعی است.
۲) روش درمان زیاد دشوار نیست.
۳) کاملا بی ضرر است وآثار بدی بر جا نمی گذارد.
۴) آثار مسمومیت به همراه ندارد و نیازی به داروهای سمی نیست.
۵) ارزانترین وسیله است و درهمه جا براحتی بدست می آید.
۶) هضم را بهبود می بخشدویبوست را که منشاء بروز اغلب بیماریهاست برطرف می کند.
۷) خواب طبیعی را برقرار می سازد ومغز وبدن را تقویت می بخشد.
۸) بی درد است ودرد را بسهولت تسکین می دهد.
۹) درمان آن اساسی وریشه ای است.

قواعد کلی برای آب درمانی
۱) بدن بیمار بویژه را پاها را نباید به مقدارکافی گرم نگه داشت و چنان چه احساس لرز نماید،از طریق مالش با حوله داغ، ورزش و جریانی ازآب گرم در پا او را گرم نمود.

۲) مناسب ترین زمان پیش از اوقات صبحگاهی وقبل ازرفتن به بستر خواب است. بیمار نباید پیش یا بلافاصله پس از هر غذا یا فعالیت یا وقتی که اطاقش سرد است، درمان شود.
۳) پس از جریان هوای گرم، باید کشاله ران را شستشو داد یا دوش گرفت یا با اسفنج بدن را مرطوب ساخت .
پاشیدن آب بر بدن یا شستشو با آب سرد ازسرما خوردگی جلوگیری می کند و پس از مصرف آب سرد باید احتیاط کرد که گرما از طریق ورزش حاصل گردد،ولی اگر بیمار ناتوان است ،حمام آفتاب ، مالش با استفاده از کمپرس آب داغ ،حمام بخار،پوشش وغیره در اطاق گرم (حداقل ۲۰ درجه) ضرورت پیدا می کند.
۴) یک قاشق چایخوری آب تازه یا ولرم در صورتی که بیمارآب بطلبد،در حلقوم او می ریزند، ولی نباید مقادیر زیادی آب داد.
۵) از تمام مواد مضعف یا محرک اعصاب مانند چای، قهوه،لیکور، تنباکو حشیش وتریاک باید پرهیز کرد. در موارد شدید از گوشت و ادویه باید پرهیز کرد.شیر،میوه،قرص کامل نان را وقتی که به بیمار احساس اشتها دست داد ویا درحالات دیگر باید به بیمار رساند.
هر گاه که بیمار احساس تشنگی نمود باید آب نارگیل،شربت،آب میوه وآب خالص به وی نوشاند. مواد بسیار داغ یا سرد نباید داده شود. از تجویزآب گازدار درخلال درمان باید بر حذر بود.
۶) اطاق بیمار باید آرام وتهویه هوای آن مناسب باشد.
۷) حمام آب نه سرد ونه گرم ومالش دادن بیمار زمانی توصیه می شود که بیمار نتواند فعالیت کند یا برای کسب گرمای آفتاب بیرون قدم بزند.
۸) اشخاص حساس وناتوان وکودکان را نباید با شدت معالجه کرد.اگر آنها آب سرد را تحمل نمی نمایند، آب گرم یا ولرم را باید بکاربرد.ولی باید آنها بتدریج با آب سرد عادت کنند واین امر می تواند برای پائین افتادن درجه حرارت بدن ، مرحله به مرحله برای حصول به نتایج موفقیت آمیزتر موثرافتد.
۹) اگر بیمار احساس سرما ولرز کرد، آب سرد نباید بکار برد. باید او را بوسیله حوله ماساژ دا د یا او را به ورزش ویا حرکات سریع دستها و سایر قسمتهای بدن یا قدم زدنهای تند یا جریان آب گرم وغیره وا داشت.
مصرف آب سرد را نباید زیاد تکرار کرد و باید فواصل زمانی کافی برای بروز واکنش در بدن برقرار کرد.
۱۰) خاطر باید آسوده و راحت باشد.
۱۱) درمان بیماریهای مزمن باید مطابق با دوره زمانی بیماری و به اندازه کافی تداوم پیدا کند.
۱۲) حتی پس از معالجه، از عواملی که احتمال عود بیماری را افزایش دهد،باید اجتناب نمود.
۱۳) تمام حوله ها، پتوها، ملحفه ها وغیره را باید شستشو در آفتاب پهن کرد.
۱۴) بهترین جنس ملحفه مرطوب ابریشم خام است. چنین محصولی چندان گران نیست و زمانی که نتوان ملحفه های سرد و زبر را بکار برد، از آن می توان استفاده کرد.
مواد بافتنی نرم آب را بهتر می کشد وباید آن را بدقت دور بدن پیچاند. لازم است دو ملحفه در دسترس داشت که یکی در نوبت شستشو و دیگری در نوبت کار باشد.
استعمال ملحفه ها ممکن است آنها را آلوده سازد وبایدآن را درآب نیم گرم یا آب و صابون که از جوزهای گیاهی بدست می آید شستشو داد وسپس با آب سرد آب کشید ودرآفتاب پهن کرد که خشک شود.
۱۵) پتوها را باید تکاند و در آفتاب و در معرض هوا نوبت به نوبت قرار داد.آنها را نیز باید شستشو داد.

یکی از مهمترین نقشهای سیستم دفاعی بدن انسان تعیین عوامل مهاجم و جلوگیری از آن است.از دیگر نقشهای مهم آن کشف و از بین بردن سلولهایسرطانی(تومورها)است و اخیراً محققین به این نتیجه رسیدن که اثرات ایمونولوژی(دفاعی)ورزش در بیماریهای سرطانی تأثیر می گذارد.با مطالعات اخیر ثابت شده که تعداد افرادی که ورزش می کنندبویژه بانوان کمتر بهسرطان سینه مبتلا می گردند.زنانی که از دوران جوانی به ورزش پرداخته انددر مقایسه با زنانی که هیچ تحرکی ندارند در برابر پیشرفت انواع سرطانغیر جلدی با خطر کمتری مواجه هستند.

در مطالعات انجام شده فعالیت جسمانی هر فرد با شغل وی ارزیابی گردیدو چنین تشخیص داده شد:مردانی که دارای مشاغل بدون تحرک میباشند، نسبت به مردانی که دارای مشاغلی با فعالیت بدنی هستند به میزان 6/1 برابر بیشتر در برابرخطر سرطان روده بزرگ قرار دارند.

از بین تمام انواع سرطانها یی که تاکنون مطالعه شده به نظر می رسدکه سرطان روده بزرگ ارتباط واضح تری با فعالیت بدنی نشان می دهد.

فعالیت بدنی با تأثیر بر پروستاگلاندین ها،کاهش زمان توقف مواد سمی در روده ها و بالا بردن سطح آنتی اکسیدانها از خطرسرطان روده بزرگ می کاهد.در تعدادی از مطالعاتی که در سراسر جهان انجام شده اند،افزایش قابل توجهی درشانس ابتلا به سرطان روده بزرگ (تا حدود 50تا 100%) در افراد غیر فعال بخصوص کسانی که مشاغل بی تحرک دارند گزارش شده است.  پایین تر بودن خطر سرطان روده بزرگ در افرادی که فعالیت بدنی دارندبه افزایش حرکات دودی روده نسبت داده می شودکه باعث حرکت سریع تر آن و کاهش مدت تماس روده بزرگ با مواد بالقوه سرطان زای مدفوع می شود. همچنین یافته ها ارتباط بین فعالیت بدنی و سرطان های مربوط به استروژن از جمله سرطان سینه وجود دارد از مطالعاتی که این رابطه را نشان می دهنداستنباط می شود که خطر نسبی این بیماریها در افراد دارای تحرک بدنی  تقریبا20 تا60% کمتر از افراد غیر فعال است.

فعالیت بدنی منظم ممکن است در میزان خطر بروز این سرطانها به طور مستقیم یا غیر مستقیم و از طریق تغییر سطح استروژن گردش خون اثر بگذارد(ورزش منظم امکان ابتلا به سرطان سینه را 30 تا 40%درصد کاهش می دهد)

فعالیت بدنی منظم ممکن است با کاهش چربی بدن و چاقی ،در احتمال خطر بروز سرطان تاثیر بگذارد.زیادی چربی بدن و چاقی ،عوامل خطرزا برای بروز سرطانهای خاص مثل سرطان رحم،سینه،و روده بزرگ هستند که احتمالا در بعضی افراد از طریق افزایش مقدار چربی در دسترس برای ساخته شدن استروئیدهای جنسی محرک رشد تومور عمل می کنند.فعالیت بدنی منظم ممکن است به طو مستقیم یا غیر مستقیم در سطح هورمونهای بخصوصی اثیر بگذارد

از جمله این هورمونها استروئیدهای جنسی مثل استرادیول می باشد که عامل مؤثری در بروز انواع خاصی از سرطاناست.به عنوان مثال در زنان ورزشکارکه خوب تمرین کرده اند اغلب استرادیول خون در سطح پایین می باشدو این موضوع در دراز مدت،به عنوان یک مکانیسم احتمالی در میزان پایین سرطان سینه در زنان ورزشکار به حساب می ایدو همچنین فعالیت بدنی منظم ممکن است میزان تنش را نیز کاهش دهد.این امر احتمالا یک اثرغیر مستقیم و مثبت در دفاع بر علیه سرطاندارد

کاهش خطر سرطان با ورزش

فعالیت فیزیکی ؛خطر تمام عوامل مرگ آور را کاهش میدهد  از جمله این عوامل؛می توان به بیماریهای قلبی عروقی؛   پرفشاری خون؛برخیسرطانها؛پوکی استخوان؛بیماریهای اسکلتی؛و دیابت نوع 2 اشاره کرد.فعالیت بدنی مناسب،سوخت و ساز کلوگز را بهبود می بخشد،چربی بدن را کم می کندو فشار خون را پایین می اورد.فعالیت فیزیکی با تاثیر بر پروستاگلاندیانها،کاهش زمان توقف مواد سمی در روده ها و بالا بردن سطح انتی اکسیدانها(موادی که از سوختن نامناسب چربیها در سطح سلولهای بدن که منجر به سرطان و پیر شدن سلولها می شود جلوگیری می کند)از خطرسرطان روده بزرگ می کاهد.

فعالیت بدنی احتمال ابتلا به سرطانهای مختلف را از جمله سرطانسینه،رحم،ریه،پروستات و روده بزرگ را کاهش می دهد.گرچه درمان سرطان منجر به احساس ضعف در(99-61)درصد بیماران شده و قدرت فعالیت را کاهش می دهدولی توصیه شده که حتی انان که شدید ترین درمان را دارندباز از نظر فیزیکی فعال باشند زیرا همین فعالیت نیز اثرات مثبت داشته و ضعف ناشی از درمان را می کاهدو همچنین کیفیت زندگی و وضعیت روانی بیمار را ارتقا می دهد

نیمی از مبتلایان به سرطان سینه با خواب شبانه مشکل دارندکه فعالیت فیزیکی بسیار به انها کمک می کند البته لازم است فعالیت به صورت مرتب باشد به نظر می رسد فعالیت مناسب بدنی سیستم هورمونی بدن را به گونه ای تغییر می دهدکه از بدکاری سیستم هورمونی یا ایمنی بدن که می تواند منجر به سرطان شود جلوگیری می کند

تأثیر ورزش در سرطان

ورزش سبب تقویت سیستم ایمنی در بیماران سرطان می گردد  بنابر گزارش پژوهشگران کره ای انجام حرکات ورزشی ساده می تواند سیستم ایمنی بیمارانی را که به وسیله سرطان معده تحت عمل جراحی قرار گرفته اند را تقویت کند.مطالعه برروی 25 نفر بیمار که تحت عمل جراحی خارج نمودن تومورهای معده قرار گرفته اند نشان داد عملکرد ایمنی بدن افراد که 2 روز پس از عمل،انجام حرکات ورزشی را آغاز نموده بودند قویتراز افرادی بودند که ورزش نکرده بودند

طی 2 هفته پس از جراحی سلولهای ضد سرطان در افرادی که ورزش کرده بودند به نحو چشمگیری بیشتر از سایرین بود.سلولهای ضد سرطان یا قاتل به سلولهای سرطان حمله کرده و به رفع عفونت کمک می کنند.دکتر یانگ مونا و همکارانش از دانشگاه اینجو یک گروه 17 نفره از بیماران را مورد بررسی قرار دادنداین بیماران 2 روز بعد از جراحی در حالیکه روی تخت دراز کشیده بودند انجام حرکات ساده ورزشی را اغاز کردند و همچنین از زمانی که قادر به راه رفتن بودند انجام حرکات ورزشی بر روی دوچرخه ی ثابت را به تعداد 10 بار در هفته اغاز کردند

بعد چندین نمونه خون از آنها گرفته شد و نتایج حاکی از آن بود که هفته اول پس از جراحی تعداد سلولهای قاتل در هر گروه کاهش یافت اما در هفته دوم سلولهای قاتل در بیمارانی که ورزش می کردند به وضعیت موفقیت آمیز اول بازگشتنداما در افرادی که ورزش نمی کردند روند نزولی سلولها همچنان ادامه داشت

بدن انسان حدود 100 تریلیون سلول دارد و در حالات طبیعی این سلولها بطور منظم خود را بازسازی می نمایند. سلولها طوری رشد می نمایند كه بافتهای پیر و فرتوت قادر به جایگزین شدن و جراحات قابل ترمیمند. لیكن، در بعضی موارد عده ای از سلولها بطور غیر طبیعی و غیر قابل كنترل رشد می نمایند. بعضی از سلولها رشد كرده و توده ای از بافت بنام تومور را بوجود می آورند. كه می تواند بدخیم باشد یك تومور بدخیم، سرطان در نظر گرفته می شود. سلولهای سرطانی از نوعی به نوع دیگر فرق می كند. بعضی از انواع سریع رشد می نمایند در حالی كه در انواع دیگر ممكن است سالها طول بكشد تا چنین رشدی ایجاد شود. در هر بافت یا اندام بدن، بیش از صد نوع سرطان ممكن است بوجود آید. احتمالاً سرطانی با رشد غیر طبیعی یك سلول كه بعدها به میلیونها سلول سرطانی تقسیم می شود آغاز می گردد.

قبل از آنكه سرطانی قابل تشخیص گردد نزدیك به یك میلیون سلول كه معادل توموری یك سانتیمتری است ایجاد گردیده. سلولها از راه متاستاز (حركت باكتری یا سلولهای بدن از یك قسمت بدن به بخش دیگر) از تومور بدخیم جدا گشته، به سایر مناطق بدن مهاجرت می نمایند و قادر به ایجاد یك سرطان جدید در آنجا می باشند. گرچه اكثر سلولهای سرطانی توسط سیستم ایمنی از بین می روند تنها یك سلول سرطانی برای جایگزینی در محلی دیگر و پیدایش یك سرطان جدید كافی است. در مقابل، تومورهای خوش خیم به سایر بافتهای هجوم نمی آورند، آنها می توانند با فعالیتهای طبیعی بدن تداخل نمایند اما بندرت سبب مرگ می شوند.

میزان وقوع سرطان

گزارش سال 1984 مركز ملی آمار سلامتیNational Center Health Statistics نشان داد كه 2/22 درصد كل مرگ و میر در ایالات متحده ناشی از سرطان بود. سرطان دومین علت مرگ در كشور و عامل ایجاد كننده مرگ در سنین بین سی و چهل ساگی می باشد. در سال 1984 حدود 483000 نفر در اثر این بیماری فوت كردند و در همان سال نزدیك به 965000 مورد جدید مورد درمان بودند. برآوردهای آماری سال 1987 در مورد استیدانس و مرگ و میر در جنسیتها و مناطق ابتلاء در شكل 2/13 نشان داده شده اند (سرطانهای غیر ملانومی پوست و كارمینوم موضعیCarcinoma in situ در این برآوردها محسوب نشده اند. این برآوردهاهمچنین نشان داده اند كه بر اساس جمعیت كل سال 1987، 74 میلیون امریكایی در طول دوره زندگیشان ازسرطان رنج می برند. (حدود سه نفر در هر چهار خانواده).

سرطان نیز مانند بیماری عروق كرونر قلب یك بیماری قابل پیشگیری است.

80 درصد كل سرطانهای انسان با شیوه زندگی یا عوامل محیطی ارتباط دارند (شامل غذا، مصرف تنباكو، مصرف بیش از حد الكل، زیاد در معرض آفتاب قرار گرفتن، قرار گرفتن در معرض خطرات شغلی)اكثر این سرطانها در صورت عادتهای مثبت در شیوه زندگی قابل پیشگیری می بودند. در نواحی بیرمنگام و میدلند غربی انگلستان نسبت به سرطانهای وابسته به عوامل محیطی بدقت مورد مطالعه قرار گرفت. گزارش نشان داد كه فقط 6 درصد سرطانها در مردان و 2 درصد در زنان از محل كار منشاء گرفته بودند. این حقیقت كه در حال حاضر سرطان بعنوان قابل درمانترین بیماری در میان كل بیماریهای مزمن در نظر گرفته می شود از اهمیت زیادی برخوردار است. بیش از نیمی از كلیه سرطانها قابل درمانند. در سال 1987 بیش از پنج میلیون امریكایی كه سابقه ای از سرطان داشتند زنده بودند. تقریباً سه میلیون نفر آنها درمان شده تلقی می شدند. امروزه بزرگترین عامل مبارزه با سرطان آموزش بهداشت (مسایل بهداشتی) و سلامتی است. باید اطلاعات مربوط به عوالم خطرزا در ایجاد سرطان و راهنمایی های لازم جهت تشخیص سریع آن به مردم ارائه گردد.

ورزش و سرطان

یكی از مهمترین نقشهای سیستم دفاعی بدن انسان تعیین عوامل مهاجم و جلوگیری از آن است. از دیگر نقشهای مهم آن كشف و از بین بردن سلولهای سرطانی (تومورها) است و اخیراً محققین به این نتیجه رسیده اند كه اثرات ایمونولوژی (دفاعی) ورزش در بیماریهای سرطانی تأثیر می گذارد. با مطالعات اخیر ثابت شده كه تعداد افرادی كه ورزش می كنند بویژه بانوان كمتر به سرطان مبتلا می گردند. زنانی كه از دوران جوانی به ورزش پرداخته اند در مقایسه با زنانی كه هیچ تحركی ندارند در برابر پیشرفت انواع سرطان غیر جلدی با خطر كمتری مواجه هستند در مطالعات انجام شده فعالیت جسمانی هر فرد با شغل وی ارزیابی گردید و چنین تشخیص داده شد: مردانی كه دارای مشاغل بدون تحرك می باشند، نسبت به مردانی كه دارای مشاغلی با فعالیت بدنی هستند به میزان 6/1 برابر بیشتر در برابر خطر سرطان روده بزرگ قرار دارند.

بعلاوه خطر ابتلا به سرطان با كاهش میزان فعالیت، به صورت تدریجی افزایش می یابد. دومین مورد مطالعه و تحقیق در این باب، خطر سرطان روده را بین 1/1 میلیون نفر از مردان سوئدی، در طی 19 سال مطالعه و پیگیری چنین برآورد كرده است:

عدم فعالیت و كم تحركی خطر سرطان روده را 3/1 برابر افزایش می دهد. و مكانیسم آن را كاهش مدت زمان انتقال روده ای در جلوگیری از سرطان روده در هنگام ورزش گزارش كرده اند.

در تحقیق دیگری در مورد نقش ورزش در دوران دانشگاه چنین ارزیابی كرده اند: زنانی كه در طول سالیان تحصیل در دانشكده بی تحرك بوده اند در مقایسه با دانشجویان ورزشكار، 5/2 برابر بیشتر با خطر سرطان دستگاه تولید مثل و 8/1 برابر بیشتر با خطر سرطان سینه مواجه هستند. و مكانیسم دفاعی آن احتمالاً هورمونی می باشد كه به كاهش تحریكات استروژنی ناشی از ورزش بستگی دارد.

و بالاخره محققین آمادگی جسمانی و شنا را به دلیل كشش و تقویت عضلات كمربند شانه ای به منظور جلوگیری از سرطانسینه توصیه می نمایند.

با وجود عضلات بسیار زیادی که کمتر در معرض حرکت هستند، صورت ما همیشه در خطر بروز چین و چروک قرار دارد؛ ماهیچه‌های نرم این قسمت از بدن نیز این امکان را افزایش می‌دهند. چین و چروک هم که همه می‌دانند دشمن زیبایی است؛ آن هم در ناحیه صورت.

مدت‌هاست که اغلب مردم به ویژه جوانان نخستین گزینه برای جلوگیری از چین و چروک و زیباتر شدن صورت را عمل‌های جراحی پلاستیک می‌دانند، غافل از این که با انجام حرکت‌های ظریف و ساده ورزشی در ناحیه صورت، می‌توان از شل شدن عضلات و ایجاد چین و چروک جلوگیری کرد.

همین اول كار سنگ مان را با هم باز کنیم که آقا، خانم، ورزش صورت عضلات آن را بیش از حد بزرگ و از شکل واقعی خارج نمی‌کند.

باور کنید با وجود تعداد زیاد محصولات نگه‌دارنده، از بین برنده چروک و حفظ کننده طراوت و شادابی، هنوز هم راحت‌ترین و مۆثرترین راه برای شادابیپوست صورت و در نتیجه زیبایی آن، ورزش‌های روزانه است. ورزش‌هایی که در دوران جوانی، ماهیچه‌های صورت را تقویت کرده و استحکام می‌بخشد، در سنین بالاتر آن‌ها را در حالت مناسبی نگهداری می‌کند.

به طوری که پس از مدتی خودتان متوجه خواهید شد این ورزش‌ها پوست شما را جوان‌تر و سالم‌تر نشان می‌دهد. در حقیقت، ورزش‌های صورت، مکمل مناسبی برای برنامه‌های غذایی مراقبت از پوست شما خواهد بود.

پیشانی بلند کافی نیست

پیشانی من و شما خیلی زود پذیرای مهمانانی به نام چین و چروک می‌شود؛ مهمان‌هایی که زود می‌آیند و گاه اصلاً نمی‌روند، اما ورزش‌هایی هستند که اگر به طور منظم انجام شود به کاهش چین و چروک‌ها و محکم شدن پوست پیشانی کمک می‌کند.

حرکت اول: ابروها را تا آن جا که می‌توانید بالا ببرید و در همین حال چشم‌هایتان را باز و گشاد کنید.

حرکت دوم: راست بنشینید، انگشتان دو دست را به هم چسبانده و آن‌ها را در محل رویش مو (بالای پیشانی) قرار دهید. با فشار آرام انگشتان، پوست پیشانی را به طرف بالا بکشید، تا ده بشمارید و پوست را رها کنید.

حرکت سوم: چه خوب و چه بد، همه ما اخم کردن را خوب بلدیم! اما حالا این اخم کردن به کارمان می‌آید. حسابی اخم کنید، تا پنج بشمارید و سپس ابروها را باز کنید و کاملاً بالا ببرید. باز هم تا پنج بشمارید و به حالت اول برگردید.

حرکت چهارم: دو انگشت سبابه را میان ابروها قرار دهید. با فشار انگشت‌ها به سمت بیرون، ابروها را از هم جدا کنید، در همین حال اخم کنید تا دو حرکت متضاد، باعث تقویت عضلات پیشانی و به ویژه میان ابروها شود. پس از چند بار تکرار، عکس این حرکت را انجام دهید؛ یعنی ابروها را به سوی هم بکشید و با عضلات صورت تان در برابر این کار مقاومت کنید.

چشم‌های زیبا

برای آن که عضلات دور چشم قوی‌تر شود و چین و چروکش، زیبایی چشم‌ها را تحت تأثیر قرار ندهد، این حرکت‌ها مفید است.

حرکت اول: چشم‌های خود را ببندید، در حالی که چشم تان بسته است، به پایین نگاه کنید و سپس تا جایی که می‌توانید چشم‌ها را به سمت بالا بکشید.

حرکت دوم: اول ابروها را بالا ببرید، سپس تا جایی که می‌توانید چشم‌های خود را گشاد کنید تا جایی که سفیدی بالا و پایین داخل چشم‌ها به خوبی دیده شود.

حرکت سوم: در حالی که چشم‌هایتان را تند و تند باز و بسته می‌کنید با دو انگشت کناری شست، به آرامی روی ناحیه گیجگاه فشار دهید. این فشار باید هر بار حدود ده ثانیه ادامه داشته باشد.

ورزش صورت چیست؟

ورزش‌های قسمت گردن و صورت به مجموعه‌ای از حرکات عضلانی گفته می‌شود که باعث محکم‌تر شدن عضله‌های این ناحیه می‌شود. متخصصان بر این باورند که این ورزش‌های سبک، باعث کشیده شدن عضلات و پوستصورت و رفع چین و چروک می‌شود.

از سوی دیگر همین ورزش‌های سبک تا حدود 10 برابر خون‌رسانی به ناحیه صورت را افزایش می‌دهد و به همین دلیل، اکسیژن و مواد غذایی بیشتری بهپوست صورت می‌رسد. همه این موارد به جوان ماندن و زیباتر شدن پوستصورت کمک بسزایی می‌کند.

زیر پوست صورت من و شما تعدادی استخوان، عضله و تعداد بی‌شماری عصب و شریان وجود دارد. وقتی پیر می‌شویم، پوست صورت حالت شادابی خود را از دست داده و پژمرده به نظر می‌رسد. ورزش دادن عضلات صورت می‌تواند برای رفع این مشکل بسیار موثر باشد.

خواص ورزش‌های صورت

ورزش‌های سبک صورت، در گام اول به پوست انعطاف لازم را داده و بهتر از هر ماده شیمیایی، چین و چروک را کاهش می‌دهد.

از سوی دیگر، ورزش صورت مانند هر تحرک دیگری، باعث می‌شود خون بیشتری به این ناحیه رسیده و در نتیجه اکسیژن و مواد غذایی لازم را به پوست صورت می‌رساند؛ پس پوست صورت شما جوان‌تر، زیباتر و خوش‌رنگ‌تر خواهد شد. همچنین سلول‌های پیر و فرسوده راحت‌تر جدا می‌شوند.

یادمان باشد بهتر است حرکات ورزشی صورت و گردن را در برابر آینه انجام دهیم و در نهایت ذکر این نکته هم لازم است که یکی از مهم‌ترین مسائل در این نوع ورزش، سادگی و بدون هزینه بودن آن است. من و شما فقط با صرف چند دقیقه‌ای از وقتمان می‌توانیم صورتی شاداب‌تر و جوان‌تر داشته باشیم.

غبغب هم آب می‌شود؟

چانه یکی از جاهایی است که چربی در آن جمع می‌شود، قسمتی از چربی هم زیر آرواره‌ها جاخوش می‌کند و این‌ها با هم غبغب را تشکیل می‌دهد. برای آب شدن چربی‌های این قسمت هم حرکات ورزشی خاصی وجود دارد.

حرکت اول: صاف بنشینید، حالا سرتان را آرام به سمت عقب خم کرده و سعی کنید به سقف اتاق نگاه کنید. در همین حال، لب‌هایتان را بسته نگه داشته و انگار چیزی در دهان دارید و آن را می‌جوید، فک‌ها را تکان دهید. باید حرکت عضلات گردن و ناحیه حلقتان را کاملاً احساس کنید.

حرکت دوم: روی سطحی مانند تخت دراز بکشید و سرتان را از لبه آن (تخت) آویزان کنید. سپس به آرامی سرتان را بالا آورده و در حالت افقی نگه دارید؛ تا ده بشمارید. سپس بار دیگر سرتان را به سمت زمین برگردانید و آویزان کنید.

حرکت سوم: روی یک سطح صاف بنشینید، قوز نکنید، کمرتان را به سمت بالا بکشید، حالا تا جایی که می‌توانید سرتان را به سمت عقب خم کنید. در همین حالت چند بار دهان خود را باز و بسته کنید. باید کشیده شدن عضلات را به خوبی احساس نمایید. این حرکت را در حالی که سرتان کاملاً به سمت بالا کشیده‌ شده نیز انجام دهید. یادتان باشد در میان هر دو حرکت، مدتی استراحت کنید.

حرکت چهارم: کف دست خود را به پیشانی بچسبانید، با فشار دست به پیشانی سعی کنید عضلات گردن خود را منقبض کرده و این حالت را ده ثانیه ادامه دهید. سپس کف دست را پشت سر خود بگذارید و این دفعه با فشار دادن سر به دست تان عضلات را منقبض کنید. هر بار این حرکت هم باید ده ثانیه ادامه داشته باشد.

حرکت پنجم: این حرکت شاید قدری عجیب به نظر برسد، اما همین متفاوت بودنش کمکی به انجام بهتر آن است. ابتدا زبان خود را تا جایی که می‌توانید از دهان خارج کنید. پنج ثانیه صبر کنید و سپس به حالت اول برگردانید.

گونه‌ها هم ورزش دارند

پوست گونه‌های ما به مرور زمان و در معرض دود، آفتاب، هوا و... انعطاف و زیبایی خود را از دست می‌دهد، گونه‌های آویزان با پوستی چروک خورده بر زیبایی ما اثری منفی دارد. این قسمت از بدن هم حرکات ورزشی مخصوص به خود را دارد که اگر منظم و مرتب انجام شود، به زیبا ماندن گونه‌ها کمک می‌کند.

حرکت اول: لب‌هایتان را ببندید؛ لبخند ملایمی بزنید و سعی کنید گونه‌ها را به طرف داخل دهان جمع کنید. صورتتان را ده ثانیه در این حالت نگه دارید.

حرکت دوم: لب‌هایتان را بسته نگه دارید، در همین حال سعی کنید گوشه لب‌ها را بالا بدهید. به قول معروف لب‌ها را تا بناگوش بکشید. حالا عضلات گونه را به سمت بالا حرکت دهید؛ باید این حرکت را روی صورتتان احساس کنید. ده ثانیه در همین حالت باقی بمانید.

حرکت سوم: دهان تان را بسته نگه‌دارید و در همین حال به چپ و راست حرکت دهید. پس از ده حرکت، لب‌ها را قدری جمع کرده و آن‌ها را به سمت بالا و پایین ببرید.

حرکت چهارم: لب‌هایتان را بسته نگه دارید و دندان‌هایتان را روی هم بگذارید. حالا هوا را زیر لب بالایی جمع کنید. اجازه ندهید این هوا از دهان شما خارج شود. در همین حالت تا ده بشمارید. سپس هوای زیر لب را به گونه چپ تان بفرستید و باز هم تا 10 بشمارید؛ بعد هوا را به سوی گونه راست حرکت دهید و پس از ده شماره به حالت اولیه باز گردید. قدری استراحت کنید و بعد همین مراحل را با لب پایینی تکرار کنید.

حرکت پنجم: دهان تان را به سمت چپ متمایل کنید و در همان حالت خمیازه بکشید. پس از چند بار تکرار، دهان را به سمت راست بکشید و دوباره خمیازه کشیدن را تکرار کنید.

حرکت ششم: لب‌ها را به حالت سوت زدن درآورید، تا 10 بشمارید و به حالت اول بازگردید.

فعالیتهای بدنی گوناگون، علاوه بر اینكه از بروز بسیاری از بیماریها جلوگیری كرده و نقش پیشگیری را بعهده دارند، بلكه قادرند در درمان بسیاری از بیماریهای متداول مؤثر واقع شده و یك نقش درمانی را بعهده گیرند. بدین منظور توجه شما را به اثرات درمانی ورزش در ارگانهای مختلف بدن و بیماریهای مربوطه جلب می نماییم.

1- فشار خون بالا:

با انجام ورزشهای معمولی همراه با رژیم غذایی و استراحت مناسب در طی یكسال، می توان فشار خون ماكزیمم را از 17 به حدود 14 رسانید. همانطور كه می دانید ورزشكاران معمولاً دچار عارضه فشار خون نمی شوند، و ورزش حتی در سنین 60 تا 80 سالگی می تواند در متعادل نگه داشتن فشار خون نقش بسزایی داشته باشد. زیرا در اثر فعالیتهای بدنی، عروقی كه در  سطح بدن جریان دارند انبساط یافته و در نتیجه جریان خون افزایش پیدا كرده و فشار خون سقوط می نماید. در نتیجهورزشهایی چون پیاده روی و كوهنوردی بخوبی قادرند فشار خون را متعادل نگه دارند.

2- ازدیاد چربی خون:

ورزش منظم و مستمر در بیمارانی كه دارای چربی خون بالائی هستند قادر است كلسترول و چربی مضر خون (LDL) را كاهش و در عوض باعث ازدیاد چربی مفید خون (HDL) شوند و در نتیجه از اثرات منفی ناشی از ازدیاد چربی خون در بروز بیماریهای قلبی عروقی و سنگهای صفراوی جلوگیری نماید.

3- بیماران قلبی:

انجام فعالیتهای بدنی سبك طبق آمارهای جهانی نه تنها قادر است انواع دردهای قلبی پایدار و ناپایدار را تسكین و كاهش دهد بلكه سبب حل شدن لخته های داخل خون شریانی قلب نیز شده و از بروز سكته های قلبی و در كسانی كه سكته كرده اند از سكته های بعدی ممانعت بعمل آورد. همچنین ورزشهای سبك مانع از رسوب پلاكهای چربی در داخل عروق كرونر قلب و یا عروق سایر نقاط بدن شده و در پیگیری بیماریهای قلبی و عروق موثر می باشند.

4- بیماری دیابت (مرض قند)

امروزه ثابت شده كه ورزشهای مناسب در افرادی كه به دیابت مبتلا هستند و حتی انسولین نیز تزریق می نمایند بسیار مفید بوده و مقاومت بدن را در برابر عوارض حاصله از این بیماری بیشتر می نماید.

5- بیماریهای ریوی

با انجام 3 بار در هفته ورزش متعادل و هر بار نیم ساعت، می توان مقاومت عضلات و اعضای داخلی را بیشتر كرده و ظرفیت انتشار اكسیژن را در ریه ها افزایش داده و به دنبال آن از تنگی نفس و فیبروز بافتهای جلوگیری نمود. ورزش قادر است در افراد سیگاری كه سالیان زیادی این ماده سمی را وارد ریه ها نموده اند و اینك پس از حدود 15 تا 20 سال منتظر بروز بیماریهایی چون آسم، آمیفنرم و برونشیت مزمن می باشند، توان و تحمل عضلانی ریه را بیشتر نموده و تهویه ریوی را آسانتر می نماید.

6- اثرات ورزش در شادابی روح و روان:

در حین انجام فعالیتهای بدنی ترشح میانجی های عصبی و شبه مورفینی، مثل انكفالینها و اندورفین ها و سروترنین در خون افزایش یافته و با اثرات ضد درد خود قادرند در فرد ورزشكار نشاط و نیرو ایجاد نمایند.

اثرات مفید ورزش روی پوست سالمندان

ورزش سبب می شود فرد ورزشکار چه جوان چه سالمند سالم تر و در تناسب بهتر روحی ورزش و سلامت پوست سالمندان

روانی قرار داشته باشد و این تناسب تمام نواحی بدن از جمله پوست را شامل می شود

و باعث قوام بهتر پوست و سلامت عمومی آن خواهد شد که این امر ناشی از تولید بیشتر

کلاژن به دنبال ورزش در پوست می باشد .

پوست افراد مسن بیشتر مستعد به زخم شدگی و خراشیدگی است و ورزش سبب تسریع

سرعت بهبودی این زخمها و باقی ماندن کمتر جای زخم می شود . حتی اگر تا به حال

ورزش نکرده اید با شروع یک برنامه ورزشی متعادل اثرات مفید آن را به وضوح حس

خواهید کرد .

به خاطر استعداد بیشتر پوست سالمندان به خراشیدگی و از سویی ضعیف بودن سیستم

ایمنی افراد سالمند این افراد بیشتر در معرض عفونت های پوستی خطرناک قرار دارند حال

آنکه ورزش منظم هم با تسریع بهبودی زخم های پوستی و هم با تقویت سیستم ایمنی فرد

وی را درمقابل عفونت های پوستی خطرناک محافظت و تقویت می کند .

با افزایش سن و با تجمع مواد اکسیدان و تماس با نور آفتاب به تدریج در پوست خالهای

پوستی و کراتوزهای خورشیدی و گشادگی های عروق سطحی پوست که خود را به

صورت برجستگی های قرمز رنگ کوچک پوستی نشان می دهد ایجاد می شود ، ورزش با

تقویت تولید مواد آنتی اکسیدان و از بین بردن بهتر رادیکالهای آزاد در پوست در کند کردن

این روند و کاهش تولید رادیکالهای آزاد و در نتیجه کاهش خال های پوستی نقش مهمی را

ایفا می کند .

ورزش های مفید برای افراد مسن

به طور کلی هر ورزشی که فرد از آن لذت ببرید مفید است چنانچه در جوانی در ورزش خاصی تبحر داشته اید می توانید آنرا با شدت کمتر و به صورت غیر رقابتی انجام دهید . به طور شایع در اجتماع انجام پیاده روی منظم ، حتی دویدن ، شنا و ورزشهایی مثل یوگا می تواند برای افراد مسن بسیار مفید باشد .

چه مقدار ورزش مفید است

هرچه سن افراد بالاتر می رود نیاز به ورزش بیشتر حس می شود ولی زمان پرداختن به آن نسبت به دوران جوانی کاهش می یابد لازم است چنانچه به پیاده روی می پردازید در هر نوبت انجام آن حداقل 15 دقیقه پیاده روی انجام دهید . چنانچه به انجام رکاب زنی در جا می پردازید زمانی معادل 45 دقیقه برای شما اثرات مفیدی را به همراه خواهد داشت .

مهمتر از زمان پرداختن به ورزش نظم در انجام آن مهم است و ورزش گاه اثرات چندانی را بر نخواهد داشت.

در ادامه ی مطلب قبلی در مورد تاثیر ورزش در کاهش وزن و افزایش مصرف انرژی، در این مطلب درباره ی چگونگی اثر ورزشدر پیشگیری از بیماری ها، عقب انداختن فرآیند پیر شدن و حفظ سلامتی دستگاه های مختلف بدن از جمله سیستم قلب و عروق، تنفس، گوارش، اسکلتی و ایمنی بدن برای شما صحبت می کنیم.

1- تقویت سیستم اسکلتی و پیش‌گیری از ابتلا به بیماری پوکی استخوان

مشخص شده است که تقویت سیستم اسکلتی بدن و متراکم بودن آن ارتباط مستقیمی با میزان فعالیت بدنی و فشارهای مکانیکی دارد.

به طور مثال در فضانوردانی که به مدت طولانی در فضا به سر می‌برند،به دلیل بی‌وزنی و یا در بیماران مزمن که به مدت طولانی بستری شده یا پایشان گچ گرفته شده و تحرکی ندارند، تراکم استخوانی به‌ شدت کاهش یافته و بسیار مستعد شکستگی می‌شود.

این همان پدیده ای است که به آن « پوکی استخوان»  می گویند و در افراد سالمند  به طور شایع دیده می‌شود. پوکی استخوان منجر به دردهای متوسط تا شدید و مزمن اسکلتی می‌شود و زندگی عادی فرد را تحت تأثیر قرار می‌‌دهد.

2- به تأخیر انداختن پدیده‌ی سالمندی یا پیر شدن

این تغییرات در ترکیب بدن را می‌توان با ورزش کاهش داد. ورزش سبب حفظ توده‌ی عضلانی بدن و افزایش مصرف انرژی پایه می‌گردد. هم‌چنین از یبوست و بیماری‌های قلبی- عروقی جلوگیری می کند که بعداً به آن اشاره خواهد شد و بدین ترتیب پدیده‌ی سالمندی  را به تأخیر می‌اندازد.

3- مصرف بی‌واسطه و مستقیم اسیدهای چرب

می‌دانیم که اکثر بافت‌های بدن از گلوکز (قند خون) به عنوان سوخت اصلی خود استفاده می‌کنند.

یکی از وظایف دستگاه گوارش و کبد این است که مواد غذایی دریافت شده را هضم و جذب کرده و در نهایت، قسمتی از آن را به شکل گلوکز برای مصرف بافت‌ها و سلول‌های بدن وارد خون کند.

برای ورود گلوکز به درون سلول و مصرف آن، وجود هورمون انسولین ضروری است. انسولین هورمونی است که از افزایش قند خون جلوگیری می‌کند. این هورمون از آب شدن چربی بدن و آزاد شدن اسیدهای چرب از بافت چربی جلوگیری می کند. حتی در صورت مصرف زیاد غذا، به ذخیره شدن انرژی به صورت چربی نیز کمک می‌کند.

اما عضلات در حال فعالیت از این امر مستثنی هستند و می‌توانند بدون نیاز به انسولین، انرژی خود را علاوه بر گلوکز از اسیدهای چرب نیز تأمین کنند. این امر باعث می‌شود سطح انسولین خون کاهش یابد و باعث ذوب شدن توده‌ی چربی و آزاد شدن اسید‌های چرب از آن می شود که به نوبه‌ی خود توسط عضلات به مصرف خواهند رسید.

4- تأثیر مثبت در بیماران دیابتی و کاهش مقاومت به انسولین

در بیماران دیابتی  نوع دو، انسولین وجود دارد اما قادر به عمل نیست که اصطلاحاً به آن «مقاومت به انسولین» گفته می‌شود.

مشخص شده است که بافت چربی، گیرنده‌ی عمده‌ای برای انسولین ندارد و به طور بارزی باعث مقاومت به اثرات انسولین و در نتیجه بالا رفتن قند خون و عوارض ناشی از آن می‌شود.

ورزش با کاهش بافت چربی و افزایش میزان سوخت و ساز بدن،  مقاومت به انسولین را کاهش داده و باعث بهبود عملکرد گیرنده‌های انسولین شده و سطح گلوکز خون را کاهش می‌‌دهد.

حتی در بیماران دیابتی نوع یک که در بدن آن‌ها انسولین  وجود ندارد یا به میزان کافی ترشح نمی‌شود، ورزش با افزایش میزان متابولیسم و مصرف انرژی، سطح گلوکز یا قند خون را کاهش می دهد و بدین ترتیب نیاز به انسولین تزریقی یا رعایت رژیم‌های بسیار سخت و محدود از قند و انرژی را در این افراد کمتر می کند.

5- کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی و سکته‌های مغزی

ورزش باعث کاهش اسیدهای چرب آزاد خون و افزایش کلسترول خوب یا HDL  می‌شود. بدین طریق پدیده‌ی آترواسکلروز یا تنگ شدن عروق بدن از جمله عروق قلبی و  مغزی  به تأخیر می‌افتد و هیچ‌گاه به حد بحرانی و انسداد (که در این صورت شاهد سکته‌های مغزی یا قلبی خواهیم بود) نمی‌رسد.

هم‌چنین باعث کاهش مقدار تری‌ گلیسیرید و کلسترول بد  یا LDL خون می‌شود که همگی آن‌ها در آترواسکلروز یا تنگ شدن عروق نقش دارند.

6- افزایش حجم گردش خون موثر بدن و جلوگیری از ترومبوز (لخته شدن خون) در سیاهرگ عمقی پا

فعالیت بدنی و تحریک زیاد باعث افزایش حجم گردش خون  موثر و جلوگیری از رکود خون در سیاهرگ عمقی پا می‌گردد و جریان خون را در کل عروق بدن افزایش می‌دهد، از جمله بازگشت خون را زیاد می‌کند. بدین طریق احتمال ترومبوز یا لخته شدن خون  در سیاهرگ عمقی پا، که خود می‌تواند منشاء لخته‌های آزاد خون(آمبولی) و گیر افتادن در رگ‌های دیگر بدن از جمله عروق مغز و قلب باشد، کاهش می‌یابد.

7- تقویت سیستم قلبی- عروقی، دستگاه تنفسی و سیستم ایمنی

با افزایش فعالیت بدنی، نیاز بافت‌ها و سلول‌های بدن به اکسیژن و مواد مغذی افزایش می‌یابد. برای تأمین این نیاز و نیز برای دفع مواد زاید تولید شده ی بیشتر توسط سلول‌ها، جریان خون و فعالیت قلب  و تهویه‌ی ریوی زیادتر می‌شود. هم‌چنین عضله‌ی قلب با قدرت و سرعت بیشتری خون را پُمپ می‌کند و فعالیت دستگاه تنفس نیز با افزایش عمق و سرعت تنفس، افزایش می‌یابد.

در صورت داشتن برنامه‌ی ورزشی مرتب در زندگی روزانه‌، به تدریج عضله‌ی قلب و دستگاه تنفس در اثر تمرین قوی‌تر شده و سلامتی فرد را تضمین می‌کند.

هم‌چنین با فعالیت بدنی، تعداد گلبول‌های قرمز و سفید خون و به‌طور کلی حجم خون و عناصر خونی دخیل در سیستم ایمنی بدن،  افزایش می‌یابد و به عملکرد بهتر سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

8- اثرات مثبت بر سیستم گوارشی

شناخته شده‌ترین اثرات ورزش در سیستم گوارشی بدن، افزایش حرکات روده و جلوگیری از یبوست  مزمن است. به همین خاطر بیماران جراحی شده را در اولین فرصت پس از جراحی، به راه رفتن تشویق می‌کنند تا حرکات گوارشی سریع‌تر باز گردد و از یبوست جلوگیری شود. هم‌چنین بیمار قادر به تحمل تغذیه‌ی خوراکی باشد.

از عوارض نامطلوب یبوست می‌توان به چاقی و بیماری‌های روده‌ی بزرگ از قبیل دیورتیکولوز، بواسیر  و حتی سرطان‌ روده‌ی بزرگ  اشاره کرد که به سادگی با ورزش قابل پیش‌گیری هستند.

درباره‌ ی ورزش و اهمیت آن در سلامتی انسان، بسیار سخن گفته شده است. از این رو منظور این مقاله بررسی عمیق ‌تر اثرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ورزش و بررسی علمی پدید‌‌ه‌های مثبت ناشی از آن است. به ‌طور قطع با بیشتر شدن اطلاعات عمومی در این زمینه، اهمیت ورزش و فعالیت جسمانی بیش از پیش روشن خواهد شد.

افزایش توده‌ی عضلانی بدن (LEAN BODY MASS) و افزایش مصرف انرژی پایه (RESTING ENERGY- EXPENDITVRE)

تمرینات مرتب و منظم ورزشی در زندگی افراد باعث کاهش بافت چربی و افزایش توده‌ی عضلانی بدن می ‌شود که این امر به نوبه‌ ی خود باعث افزایش مصرف انرژی پایه ‌ی بدن می ‌شود.

از این مقدار انرژی مصرفی، 18 درصد آن مربوط به مصرف انرژی در عضلات در حال استراحت است. بنابراین می ‌توان به سادگی دریافت که حتی اگر شخص به علت خاصی در طول روز هیچگونه فعالیتی نداشته باشد و در حال استراحت مطلق باشد، در صورت ورزشکار بودن و داشتن توده ‌ی عضلانی بیشتر، مصرف انرژی پایه ‌ی وی بیشتر از یک شخص غیر ورزشکار با توده‌ ی عضلانی کمتر در همان شرایط خواهد بود و بدیهی است که با احتمال کمتری دچار چاقی در آینده خواهد شد.

افزایش کل انرژی مصرفی روزانه (TOTAL- ENERGY- EXPENDITVRE= TEE)

علاوه بر نقش ورزش در افزایش مصرف انرژی در حال استراحت (از طریق افزایش بافت عضلانی و کاهش بافت چربی غیرفعال)، کل انرژی مصرفی روزانه نیز با ورزش از طریق افزایش انرژی مصرف شده در فعالیت جسمانی نیز افزایش می ‌یابد. انرژی مصرف شده در فعالیت جسمانی می ‌تواند بسیار متغیر باشد و مشخص شده است که از 100کیلو کالری در روز، در یک شخص با فعالیت نشسته، تا بیش از 3000 کیلو کالری در روز، در یک دونده ‌ی ماراتون  می ‌تواند نوسان داشته باشد که این امر خود به افزایش سوخت بافت چربی و کاهش وزن کمک می‌ کند (میزان متوسط دریافت انرژی از طریق غذا در یک رژیم معمولی 2500 تا 3000 کیلو کالری در روز است).

ورزش از اساسی ‌ترین عوامل در درمان چاقی و پیشگیری از برگشت آن

همچنین حتی بعد از رسیدن به وزن مطلوب با ورزش کردن، شاهد برگشت کمتر اضافه وزن خواهیم بود. چون علاوه بر کاهش توده ‌ی چربی و کاهش وزن بدن، توده‌ ی عضلانی بدن نیز افزایش یافته است که این توده ی عضلانی فعال در مقایسه با بافت چربی قدیمی غیر فعال، انرژی بیشتری را حتی در حال استراحت مطلق مصرف می ‌کند و باعث جلوگیری از تجمع مازاد انرژی مصرفی به ‌صورت چربی می‌ شود.

حفظ تناسب اندام و زیبایی جثه ‌ی افراد

همان ‌طور که گفته شد، میزان مصرف انرژی با ورزش افزایش می‌ یابد که این امر منجر به سوخت بافت‌های چربی بد فرم بدن و افزایش توده ‌ی عضلانی بدن می ‌گردد.

بدین ترتیب چربی ‌های بد شکل بدن حذف شده و هیکل متناسب و زیبایی را به شخص ورزشکار هدیه می ‌کند. مسلماً این موضوع در تمام شرایط زندگی وی، مثلاً در استخدام و ازدواج تأثیر مثبت خواهد داشت.

استاد دانشكده  علوم توانبخشی :

ورزش با تعرق  و افزايش ضربان قلب ، كاهش اضطراب و افسردگی را موجب می شود

ورزش مستمر به طوريكه بدن شروع به تعرق كند ، باعث افزايش تراوش آنزيمهای آندورفين ، آنكفالين و دانپورفين كه خاصيت تسكين دهندگی دارند  می شود .

دكتر حسين نجمی،  استاد دانشكده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشكی ايران، در گفت و گو باسر دبير بخش  ورزشی تبيان در خصوص نقش ورزش در جلوگيری از اعتياد افزود : ورزشی كه باعث تعرق شود و ضربان قلب را افزايش دهد ، ‌بدن را وادار به ترشح آنزيمهای مسكنی می كند كه باعث كاهش اضطراب ، افسردگی و افزايش انبساط خاطر و تقويت روحيه می شود .

وی در ادامه با اشاره به نقش ورزش مستمر در افزايش هورمون رشد ، خاطر نشان كرد : هورمون رشد كه باعث ايجاد انگيزه ، شور و شوق زندگی در فرد می شود ، در سن 20 سالگی حداكثر  تراوش خود را دارد و طبق  تحقيقات متخصصيندر هر 10 سال ، 15 درصد از تراوشاين هورمون کاسته می شود ،‌در حاليكه ورزش مرتب ميزان تراوش هورمون رشد را در سنين بالا در بدن تنظيم می كند .

دكتر نجمی با اشاره به نقش ورزش در ايجاد روحيه نشاط و از بين بردن افسردگی گفت : ورزش مرتب می تواند باافزايشروحيه ی شادی و نشاط ، افسردگی را در فرد كاهش دهد و تا حدودی جايگزين مواد مسكن خارجی می شودكه از خارج به بدن وارد می شود . به طور كلی زمانيكه فرد توسط ورزش به روحيه ای با نشاط دست يافته و بر اضطرابها و افسردگی های خود غلبه نمود ،‌نيازی به مواد مخدر ندارد .

وی يكی ديگر از فوايد  ورزش را جلوگيری از فشار خون و سكته های قلبی و مغزی دانست و گفت : از ديگر فوايد ورزش مستمر ،كاهش چربی  مضر خون( L.D.L)و افزايش چربی  مفيد خون مانند ( H.D.L ) است که  اين امراز تجمع چربی داخل عروقو تنگی و انسداد رگها جلوگيری می كندو در مجموع از وقوع سكته های قلبی و مغزی و افزايش فشار خون جلوگيری میکند.

وی تصريح كرد : پس زمانيكه در اثر ورزش سيستم ايمنی بدن قوی تر شد ، سلولهای سرطانی نيز كمتر خود را نشان می دهند واين امر موجب کاهش احتمال بروز سرطان در افراد است .

دكتر نجمی با بيان اينكه ورزش مستمر حدود 25 تا 30 سال عمر انسان را افزايش می دهد ، گفت : هر يك از ارگانهای بدن دارای عمر خاصی است ، به عنوان مثال قلب انسان  در هنگام حيات حدود 2 ميليارد بار میتپد كه در اين رابطه ضربان قلب انسانهای مضطرب و عصبانی حدود 80 الی 85 بار است كه با ضرب اين تعداد در دقيقه و ساعت و روز و تقسيم آن بر 2 ميليارد ،‌عمر متوسط  افراد عصبانی حدود 50 سال در می آيد ولی با توجه به اينكه نبض افراد ورزشكار حدود  50 بار در دقيقه می زند با انجام عمليات قبلی ، طول عمر متوسط اين افراد به حدود 85 می رسد و اين نشان می دهد كه ورزشكاران حدود 30 سال بيشتر از بقيه افراد  عمر می كند . 

آيا مي دانيد ورزش تاثير بسيار زيادي از طريق کنترل قند خون در بهبود بيماران ديابتي دارد؟ بيماران ديابتي ( 1 و 2 ) چه ورزش هايي بايد انجام دهند؟

ورزش در درمان ديابت بسيار مؤثر است زيرا نه تنها باعث پايين آوردن قند خون و کاهش مقاومت بدن به انسولين ميشود؛بلکه خطربيماريهاي قلبي و عروقي و نياز به دارو در ديابت نوع دو(ديابت غير وابسته به انسولين)را کاهش ميدهد.در ديابت نوع دو،ورزش تا حدود زيادي باعث افزايش حساسيت سلولها نسبت به انسولين و کاهش مقاومت به انسولين مي شودو از آنجايي که اين حساسيت ايجادشده به انسولين 48 ساعت بعد از ورزش ازبين ميرود تکرارورزش در دوره هاي منظم براي کاهش مقاومت به انسولين در ديابت نوع 2 لازم است.ورزش همچنين از اثر هورمونهاي ضد انسولين مي کاهد و باعث بهبود کنترل کلوگز بدن مي شود .

ديابت نوع اول که در جريان آن يا انسولين توليد نمي شود يا به مقدار اندک توليد ميشود.         

ديابت نوع دوم که در جريان ان انسولين توليد مي گردد ولي بدن نمي تواند از آن استفاده کند .            

ديابت حاملگي

 اختلال در تحمل گلوکز

تمرينات هوازي نياز به انسولين را کاهش مي دهد

تحقيقات انجام شده بر روي بيماران ديابتي نشان ميدهد که ورزش نقش مهمي در بهبود سلامت افراد ديابتي دارد ورزش؛کلوگز و کليگوژن را در داخل ماهيچه هاي بدن مي سوزاند و در حين و بعد از ورزش قند خون وارد ماهيچه ها مي شود و سطح کلوگز و کليگوژن را به حد طبيعي مي رساند. همچنين وجود برنامه هاي منظم ورزش در بيماران ديابتي عکس العمل شديد انسولين را از بين ميبردچون به عضلات و کبد عادت داده ميشود که کليگوژن بيشتري ذخيره کنند.

و همچنين در ورزشهاي درازمدت مشاهده مي شود که حساسيت سلولها به انسولين افزايش مي يابد که اين امر در بهبود وضعيت بيماران ديابت به خصوص بيماران ديابت غير وابسته به انسولين با اهميت است.يک برنامه صحيح کنترل بيماري قنددر بيماران ديابتي غير وابسته به انسولين به کاهش وزن اين بيماران کمک مي کند.کاهش وزن بر اثر ورزش باعث کاهش بافت چربي مي شود بنابر اين مقاومت به انسولين در سلولها کاهش و به اين ترتيب مصرف داروهاي خوراکي پايين اورنده قند خون کم مي شود

پزشکان اعتقاد دارند ورزش بيماران ديابتي بايد به صورت هوازي باشد .تمرينات هوازي به تمريناتي گفته ميشود که با مصرف اکسيژن توأم باشد.بهترين تمرين هوازي دويدن در مسافتهاي طولاني و با آهنگ آرام است و اين تمرينات شامل اسکي؛صحرانوردي؛شنا؛دويدن آرام؛دوچرخه سواري؛پياده روي است.امروزه محققان دريافته اند که استراحت بيماران ديابتي کار نادرستي است.مطالعات نشان داده که استراحت بر روي تخت حد اقل به مدت 7 روز باعث اختلال در متابوليسم قند خون مي شود

ورزش و ديابت نوع اول

بررسي ها روي اثر ورزش در افراد بالغ مبتلا به ديابت نوع 1 نتايج مثبتي داشت،بررسي کاستيل و همکارانش در يک گروه 12 نفري مبتلا به ديابت نوع 1 و مقايسه آنان با گروه شاهد و سالم پس از 10 هفته دوي استقامت نشان داد که غلظت قند خون ناشتا کاهش يافته بود.افراد مبتلا به ديابت نوع 1 پس از تمرينات بدني حساسيت بيشتري نسبت به انسولين تزريق شده نشان دادند

در مطالعه با کوبسن و همکارانش يک کاهش 12 درصدي در مقدار انسولين تجويري بيماران مورد مطالعه را ثابت کرد

به نظر مي رسد افزايش حساسيت انسولين به تعداد جلسات ورزشي و شدت ورزش وابسته باشد.ورزشهاي شديد و سخت نهايتا براي 24 ساعت نياز به انسولين را کاهش مي دهندولي تمرينات مستمر و مداوم با شدت متوسط براي چند روز اثرات خود را در اين زمينه به صورت پايدار نشان مي دهند .برداشت ،انتقال و متابوليسم گلوکز بعد از ورزش افزايش مي يابد و گاهي تا 48 ساعت پس از اخرين جلسه تمرين ادامه مي يابد.

توصيه هاي عمومي فعاليت ورزشي ويژه ديابت نوع اول

ورزش در ديابت نوع 2

ارزش منحصر به فرد تمرينات ورزشي در افراد مبتلا به ديابت نوع  2:

توانمند شدن عظلات اسکلتي در برداشت گلوکز ،بدون آنکه نياز به انسولين داشته باشند.اين پاسخ براي عظلاتي که فعاليت ورزشي دارند جنبه اختصاصي دارد و به عظلات ديگر سرايت نمي کند.اگر تمرينات ورزشي از نظر مدت و شدت کافي باشند اين ويژگي مي تواند براي يک دوره زمان طولاني حفظ شود

اثرات و فوائد درماني ورزش در افراد مبتلا به ديابت نوع 2

*کاهش سطح گلوکز و انسولين خون

* بهبود پاسخ ترشح انسولين به محرکهاي خوراکي گلوکز

* بهبود حساسيت محيطي و کبدي نسبت به انسولين

*افزايش سطح سلامت بدن

* بهبود وضع چربي خون و کاهش فشار خون

*بهبود وضعيت رواني

توصيه هاي عمومي فعاليت ورزشي ويژه ديابت نوع 2

همانند ديابت نوع اول است فقط تعداد دفعات تمرين 3 تا 5 بار در هفته مي باشد

آرتروز یکی از علل اصلی معلولیت و ناتوانی است. هم مردان و هم زنان به این بیماری مبتلا می شوند اما زنان معمولا پس از ۵۵ سالگی، حدود ۱۰ سال دیرتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند. این بیماری اغلب مفاصل لگن، زانوها، ستون فقرات و دست ها را گرفتار می کند. از آنجایی که اغلب افراد مبتلا به آرتروز سالمند هستند (حدود نیمی از افراد بالای ۶۵ سال درجاتی از آرتروز را دارند) مدت ها تصور می شد که این بیماری بخش طبیعی پیری است که بیانگر فرسودگی غضروف مفصل در طول عمر است اما کارشناسان اکنون می دانند که عوامل بسیاری علاوه بر سن در ایجاد آرتروز دخیل هستند.

خطر ابتلا به آرتروز ممکن است به ارث برسد. آسیب ها یا بیماری ها نیز ممکن است تخریب غضروف مفصل را شدت بخشند. سرعت پیشرفت آرتروز به ژنتیک، نیروهای بیومکانیکی و فرآیندهای زیستی و شیمیایی بستگی دارد که همه آنها از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

افزایش وزن به شدت با آرتروز ارتباط دارد زیرا وزن اضافه فشار وارد بر زانوها، لگن و ستون فقرات را افزایش می دهد. بررسی مداوم افرادی که در فرامینگهام ماساچوست زندگی می کنند، نشان داده است افراد دارای اضافه وزن در دهه ۲۰ زندگی، در دهه ۳۰ و در دهه ۴۰ زندگی میزان بالاتر آرتروز دارند. سنگین ترین زنان در مقایسه با لاغرترین زنان دو بار با احتمال بیشتر دچار آرتروز می شوند و احتمال آرتروز زانو در آنها سه برابر است.

در «بررسی سلامت پرستاران» در آمریکا نشان داده شد که زنانی که در ۱۸ سالگی بیشترین وزن را داشتند، نسبت به زنان با کمترین وزن ۷ بار بیشتر در معرض خطر آرتروز مفصل لگن بوده اند.

● ورزش جزیی از درمان آرتروز است

علاجی برای آرتروز وجود ندارد اما شما می توانید کارهایی را انجام دهید که پیشرفت آن را کندتر کند، درد را کاهش دهد و کارکرد مفصل را حفظ کند یا بهبود بخشد. اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، کاهش وزن به خصوص مفید است. اغلب می توانید با مسکن های معمول مانند استامینوفن یا ایبوپروفن و آسپیرین درد را تسکین دهید. استفاده از عصاها، اسپلینت ها یا بریس ها ممکن است برای حفاظت مفصل از آسیب بیشتر ضروری باشد اما یک شیوه درمانی وجود دارد که افراد مبتلا به آرتروز باید هر روز استفاده کنند: ورزش.

ورزش مرتب، عضلات را تقویت می کند و انعطاف پذیری و توان حفظ تعادل را بهبود می بخشد. ورزش نه تنها به تسکین درد و سفتی مفاصل کمک می کند، بلکه سطح سلامت عمومی فرد را نیز ارتقا می دهد. همچنین ورزش به عنوان وسیله ای برای بهبود خلق و خو و برای پیشگیری از سایر بیماری های شایع در سالمندی مفید است. جامعه طب سالمندی آمریکا در سال ۲۰۰۱ توصیه کرد که ورزش بخش ثابتی در درمان آرتروز در افراد ۶۵ ساله و بالاتر باشد. این انجمن همچنین پس از بررسی شواهد نتیجه کرد که ورزش در حد متوسط، بر خلاف نگرانی برخی از افراد، خطر آرتروز را افزایش نمی دهد؛ گرچه فعالیت جسمی شدید یا شرکت در ورزش های رقابتی در طول زندگی ممکن است چنین اثری داشته باشد. پژوهش ها نشان می دهد که زنان سالمند می توانند با انجام یک یا دو ساعت فعالیت جسمی با شدت متوسط در هر هفته از درد ناشی از آرتروز جلوگیری کنند.

ورزش نکردن ممکن است به طور مستقیم در آرتروز نقش داشته باشد؛ به خصوص به علت تحلیل رفتن عضلات حمایت کننده و جاذب ضربه، مثل عضلات اطراف زانو. اجزای اصلی برنامه ورزشی که برای مبتلایان به آرتروز توصیه می شود، فعالیت هایی است که انعطاف پذیری، قدرت عضلانی و استقامت را افزایش می دهند. برنامه ورزشی باید برای هر فرد به طور جداگانه طرح ریزی شود تا از آسیب و تشدید آرتروز جلوگیری کند. این امر به معنای آن است که باید پزشک، فیزیوتراپیست یا سایر متخصصان پزشکی باتجربه در درمان آرتروز در ابتدا فرد را ارزیابی کنند.

فعالیت هایی که پزشک شما توصیه می کند و اینکه چه اندازه و با چه فواصل زمانی ورزش کنید، به عوامل گوناگون بستگی خواهد داشت؛ از جمله اینکه کدام مفاصل درگیر آرتروز هستند، شدت درد در چه حدی است، میزان تناسب اندام شما چه قدر است و اینکه شما به چه بیمار ی های دیگری مبتلا هستید؟

● ورزش های استقامتی یا هوازی

ورزش های هوازی کم شدت می تواند کارکرد قلبی عروقی و کلی بدن را بهبود بخشد، احساس سلامت در فرد ایجاد کند، به کنترل وزن کمک کند و در عین محافظت از مفاصل به تقویت عضلات کمک کند. گزینه های مناسب شامل پیاده روی، شناکردن و پاروزنی و استفاده از دستگاه ورزشی الیپتیکال است. از فعالیت هایی که فشار بیش از حدی روی زانو می آورد (مانند دویدن) و ورزش هایی که شامل پرش، پیچش سریع یا توقف ناگهانی است (مانند تنیس و بسکتبال) خودداری کنید. شنا و ورزش های درون استخر برای افراد مبتلا به آرتروز منافع متعددی دارند. آب گرم برای عضلات و مفاصل تسکین دهنده است. اثر شناوری آب فشار وارد بر مفاصل شما را کاهش می دهد و آب مقاومتی را فراهم می کند که به قدرت عضلات می افزاید. سعی کنید که ورزش های هوازی کم شدت را دست کم چهار بار در هفته حداکثر تا ۳۰ دقیقه در روز انجام دهید.

● نکته آخر

دوسوم افرادی که آرتروز زانو دارند، زن هستند و کفش های پاشنه بلند، یکی از علل شیوع آرتروز در زنان است. کارشناسان می گویند کفش های پاشنه بلند فشار غیرمعمولی را هم بر جلو و هم بر عقب زانو وارد می کنند. حتی یک پاشنه ۴ سانتی متری می تواند فشار در دو محل رایج برای تخریب ناشی از استئوآرتریت را افزایش دهد: مفصل زیر کلاهک زانو (مفصل کشککی رانی)و سطوح مفصلی در طرف درونی زانو (بخش داخلی زانو). پس زنان چه کفشی باید بپوشند؟ کارشناسان می گویند کفش های با پاشنه کوتاه و دارای قوس کم اجازه می دهد پا با زمین تماس داشته باشد و به طور طبیعی به جلو حرکت کند.

منبع:سیمرغ

در دهة گذشته، شیوع چاقی 50 درصد افزایش یافته است. نوع رژیم غذایی و كاهش فعالیت بدنی عوامل اصلی این صعود ارقام شناخته شده‌اند. چاقی عارضه‌ای است كه پیشگیری از آن امكان‌پذیر است. پیشگیری از چاقی بسیار آسان‌تر، ارزان‌تر و مؤثرتر از درمان آن است. عارضة چاقی در طی زمان بروز می‌كند. بنابراین، درمان آن در مراحل شكل‌گرفتة بیماری به تلاش زیادی نیاز دارد.

امروزه چاقی یكی از معضلات زندگی صنعتی برای تمام گروه‌های سنی است. بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت (افزایش قند خون، پرفشاری خون، سنگ كیسة صفرا، نقرس، آرتروز و نیز سرطان‌های سینه، رودة بزرگ و پروستات )به دنبال چاقی شكل می‌گیرند. همچنین میزان بستری شدنافراد چاق در بخش‌های مختلف بیمارستانی و نیز زمان لازم برای بهبود كامل آنان تفاوت بسیاری با سایر گروه‌ها دارد.

چاقی در كودكان نیز، اگرچه در ظاهر ناپسند و مشكل‌آفرین نیست، نیاز به توجه و درمان دارد.

میزان شیوع چاقی در ایران

طبق پژوهش‌های انجام‌شده در ایران، میزان شیوع چاقی در مردان حدود 27 درصد و در زنان 40 درصد است. همچنین، شایع‌ترین محدودة سنی ابتلا به چاقی در مردان 40 تا 50 سالگی و در زنان 50 تا 60 سالگی است.

چاقی در ایران حدود 32 درصد شیوع دارد كه میزان آن از كشورهای غربی كمتر است. یك بررسی عمومی نشان داد كه نزدیك به 13 درصد از دختران تهرانی در زمرة افراد چاق قرار دارند و شیوع چاقی در سنین مدرسه در حدود 10 درصد تخمین زده شده است.

چاقی در سنین مدرسه مشكلات متعددی به دنبال دارد. بیماری‌های روحی ـ روانی نظیر افسردگی، اجتماع‌گریزی، كاهش اعتمادبه‌نفس و سرخوردگی در این گروه به میزان گسترده‌تری رخ می‌دهد. چاقی در دوران كودكی، بخصوص در میان پسربچه‌ها، با افزایش احتمال وقوع آن در بزرگسالی همراه است. 26 تا 41 درصد كودكان چاق در سنین پیش از مدرسه، در بزرگسالی نیز به عارضة چاقی مبتلا خواهند شد.

با توجه به مشكلات فراوان حاصل از چاقی، حتی كم كردن مقدار اندكی از وزن نیز عوارض سوء چاقی را كاهش می‌دهد یا از شدت آنها می‌كاهد. به اعتقاد متخصصان، كاهش 5 تا 20 درصد از وزن بدن در افراد چاق موجب از میان رفتن بسیاری از عوامل خطرساز می‌شود.

چرا چاق می‌شویم؟

چاقی، در تعریفی ساده، ناشی از نامتعادل بودن میزان دریافت انرژی از راه غذا و میزان مصرف یا سوخت انرژی در نتیجة فعالیت بدنی است. بنابراین، مؤثرترین روش درمان چاقی كم كردن میزان دریافت انرژی و افزایش سوخت و ساز بدن است.

امروزه متخصصان علت عمدة چاقی را كم‌تحركی و ورزش ناكافی می‌دانند. تغییر رفتارهای جمعی، تنوع زیاد وسایل برقی، ساعات طولانی تماشای تلویزیون و فیلم‌های ویدئویی و بازی‌های كامپیوتری، زندگی مدرن را كم‌تحرك ساخته است. در كشورهای پیشرفته، افراد بیشتر غذا می‌خورند و كمتر فعالیت می‌كنند. خوردن غذاهای آماده در خارج از منزل به دلیل مشغله‌های امروزی دلیل دیگری برای چاقی در دنیای مدرن است. این غذاها، بدون آن‌كه تمام مواد غذایی لازم را به بدن فرد برسانند، میزان چربی بالایی را به او تحمیل می‌كنند.

تأثیر ورزش در پیشگیری از چاقی و درمان آن

كل انرژی مصرفی روزانه را به سه قسمت تقسیم می‌كنیم: مصرف انرژی در حالت استراحت، مصرف انرژی بعد از صرف غذا و مصرف انرژی بعد از فعالیت بدنی. در زمان استراحت، 60 تا 70 درصد از كل انرژی بدن مصرف می‌شود و مقدار آن در هر ساعت، حدود یك كیلوكالری به ازای هر كیلوگرم از وزن بدن است. متغیرترین میزان مصرف انرژی، در زمان فعالیت بدنی است. این میزان در افراد كم‌تحرك 10 تا 15 درصد و در افراد فعال 30 تا 40 درصد از كل انرژی مصرفی را تشكیل می‌دهد. ورزش از دو طریق موجب مصرف انرژی در بدن می‌شود: یكی افزایش میزان سوخت در زمان ورزش و دیگری افزایش مقدار مصرف انرژی در زمان استراحتِ بعد از خاتمةورزش. برای مورد دوم یك مثال می‌آوریم: فعالیت بدنی با شدت متوسط به مدت ده دقیقه، می‌تواند مصرف انرژی بدن را در حالت استراحت 5 تا 15 درصد به مدت 24 تا 48 ساعت افزایش دهد. در ورزشكاران، میزان مصرف انرژی در زمان استراحت 5 تا 20 درصد بالاتر از افراد عادی است. بنابراین، یكی از مهم‌ترین فواید ورزش و فعالیت جسمانی بالاتر رفتن میزان مصرف انرژی فرد فعال در زمان استراحت است. بنابراین، این باور افراد پرخور كه ورزش و فعالیت بدنی باعث افزایش اشتهای آنها می‌شود غلط است. هیچ منبع علمی این مطلب را تأیید نمی‌كند. برعكس، ورزش سنگین موجب افزایش برخی مواد در بدن و كاهش تمایل فرد به خوردن می‌شود. یعنی با كاهش موقتی اشتها روبه‌رو می‌شویم.

در زمان استراحت، 50 درصد از انرژی لازم برای سوخت و ساز بدن را چربی‌ها و بقیه را مواد قندی تأمین می‌كنند. درورزش‌های سبك، همچنان چربی‌ها این وظیفه را بر عهده دارند. اما با افزایش شدت ورزش، سوخت و ساز قندها مشخص‌تر می‌شود. به همین دلیل است كه متخصصان ورزش‌های سبك را برای كاهش وزن مفیدتر می‌دانند. شاید تعجب‌برانگیز باشد كه صرف مدت زمانی بسیار اندك، مثلاً حداقل روزی یك ساعت فعالیت بدنی به مدت ده روز، برای افزایش سوخت چربی بدن در حالت استراحت كافی است. برای رسیدن به این هدف در افراد سالمند، به هشت هفته زمان نیاز داریم.

یكی دیگر از فواید ورزش افزایش ظرفیت تنفس عضلات است، یعنی افراد ورزشكار دیرتر از سایرین خسته می‌شوند.

آیا ورزش همراه با رژیم غذایی موجب كاهش بیشتر وزن می‌شود؟

در افراد چاق، ورزش به تنهایی موجب كاهش وزن مختصری می‌شود. متوسط كاهش وزن گزارش‌شده در 12 بررسی، در حدود دو كیلو و نیم بوده است. در یك فرد هفتاد كیلویی، پنج ساعت فعالیت ورزشی در هفته تنها 200 گرم كاهش وزن را به دنبال خواهد داشت.

تركیب ورزش و رژیم غذایی نقش مؤثرتری از رژیم غذایی یا ورزشِ تنها ایفا خواهد كرد. فرض كنید یك نفر با رژیم غذایی موفق به حدود ده كیلوگرم كاهش وزن شده است. نزدیك به سه كیلوگرم از این مقدار كاهش وزن در نتیجة حذف مواد غیرچربی به دست می‌آید. حال آن‌كه یك كاهش وزن ده كیلوگرمی با ورزش و رژیم غذایی توأم، كمتر از دو كیلوگرم از توده‌های غیرچربی بدن را از بین می‌برد.

وجود چربی انبوه در ناحیة شكم و احشاء موجب افزایش مقاومت بدن نسبت به آثار انسولین و در نتیجه بالا رفتن قند خون درافراد چاق می‌شود. همچنین یكی از عوامل مؤثر در ابتلا به امراض قلبی ـ عروقی به شمار می‌آید. بنابراین، كاهش چربی شكمی كمك زیادی به حفظ سلامت می‌كند. بر اساس نتایج مطالعات وسیع، ورزش نقش مؤثری در كاهش چربی‌های ناحیة شكم ایفا می‌كند.

چه مقدار ورزش كافی است؟

شروع ورزش در برنامه روزانه باید به میزانی باشد كه از عهده فرد چاق برمی‌آید. پس از ایجاد آمادگی جسمانی و كاهش وزن اولیه، می‌توان شدت و مدت ورزش را افزایش داد. حداقل سوخت مصرفی بدن برای دست یافتن به آمادگی جسمانی، 1000 كیلوكالری در هفته تخمین زده شده است. میزان مطلوب آن برای كاهش وزن، در حدود 2000 كیلوكالری در هفته است. در قدم زدن سریع، سرعت سوخت و ساز بدن به میزان چهار برابر حالت استراحت افزایش می‌یابد. با یك محاسبة ساده درمی‌یابیم كه برای یك فرد 70 كیلوگرمی، حداقل هفت ساعت پیاده‌روی در هفته لازم است.

در مورد سایر فعالیت‌ها نیز می‌توان میزان مصرف انرژی را محاسبه كرد. با این حال، اغلب افرادی كه دچار چاقی هستند آمادگی كامل برای انجام دادن مقدار تعیین‌شدة فعالیت بدنی را ندارند. گروهی دیگر هم به علت ابتلا به امراض قلبی و پرفشاری خون از انجام دادن بسیاری از حركات ورزشی معاف هستند. در نتیجه، شكل و مدت مناسب برای ورزش در افرادچاق به توانایی و وضعیت جسمانی آنها بستگی دارد. برای مثال، هرگز به افراد چاق مبتلا به بیماری‌های قلبی دویدن توصیه نمی‌شود. رایج‌ترین ورزشِ درمانی برای این گروه پیاده‌روی است. فعالیت‌های بدنی دیگری مانند دوچرخه‌سواری و شنا هم گاه جانشین مناسبی برای پیاده‌روی به‌شمار می‌آیند.

انتخاب نوع ورزش در درجة اول به علاقة فردی شما بستگی دارد. می‌توانید تركیبی از انواع ورزش‌ها را در برنامة خود بگنجانید. به خاطر داشته باشید كه ورزش‌های با شدت زیاد و مدت كم باعث بالا رفتن میزان سوخت و ساز بدن در حالت استراحت و نیز كاهش اشتها می‌شوند. در حالی‌كه ورزش‌های با شدت كم و مدت زیاد بر سوخت و ساز چربی‌ها اثر می‌گذارند. تصمیم‌گیری در مورد شدت و مدت ورزش انتخابی به هدف پزشك و پذیرش بیمار بستگی دارد.

قرآن کریم بهشت را بیشتر با کلمه «جنت» که به معنی بستانی است که از لحاظ کثرت درخت‌ها و پیچیدگی شاخه‌های آنها، ایجاد سایه و پوشش مخصوصی برای سطح آن کرده است، یاد می‌نماید. در برخی از آیات بهمیوه‌های بهشتی و همچنین درختان اشاراتی شده است که بسیاری از آنها علاوه بر خواص تغذیه‌ای خاصیت درمانی نیز دارند، مانند زیتون، انجیر و ... که خاصیت دارویی دارند. در حقیقت انجیر و زیتون سر دسته گیاهانی هستند که در قرآن عنوان شده‌اند. در مصرف میوه‌ها و گیاهان باید مسائل منطقه‌ای و بومی ‌را نیز در نظر گرفت.

در حدیثی آمده است «علیکم بأعقاقیر دیارکم»، لذا اقلیم هر منطقه، گیاهان و میوه‌هایی که در آنجا رشد می‌کند، با طبیعت مردم همان‌جا سازگاری دارد و اگر در بعضی از مواقع شاهد بروز اختلالاتی در افراد هستیم، برای این است که محصولات گرم در مناطق سرد و بالعکس مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. در این مقاله به برخی از خواص مواد غذایی ذكر شده در قرآن می‌پردازیم.

انجیر را با زیتون بخورید

انجیر از میوه‌هایی با قند بالا است که مانع از افت قند خون شده، همچنین دانه‌های این میوه مانع از بروز یبوست می‌شود. این میوه حاوی مقادیر بالایی از آهن بوده، لذا بهتر است همراه با زیتون مصرف شود تا خاصیت متعادل برای بدن داشته باشد. خداوند در سوره «تین» (انجیر) به این میوه قسم خورده است. احتمالاً علت آن است که انجیر، یکی از میوه‌های همه چیز تمام و دارای املاح و ویتامین‌های زیادی می‌باشد، لذا مورد توجه خاص قرآن قرار گرفته است، اما این سوگند، ویژگی ظریف دیگری هم در بر دارد که موجب مسلمان شدن رئیس یک تیم تحقیقاتی ژاپنی هم شده است، زیرا یک گروه پژوهشی ژاپنی، در بین مواد خوراکی به دنبال منبع پروتئین خاصی بودند که به میزان کم، در مغز انسان و حیوانات تولید می‌شود. این پروتئین، کاهش‌دهنده کلسترول خون و مسۆول تقویت قلب و شجاعت انسان است و بعد از سن 60 سالگی به پایان می‌رسد و دیگر در بدن تولید نمی‌شود. ژاپنی‌ها فهمیدند این ماده فقط در انجیر و زیتون موجود است و برای تأمین آن، باید انجیر و زیتون را به نسبت یک به هفت مصرف کرد. بعد از ارائه این نتیجه یکی از قرآن‌پژوهان مصری نامه‌ای به این تیم تحقیقاتی می‌نویسد و اعلام می‌کند که در کتاب مقدس مسلمانان، خداوند به انجیر و زیتون در کنار هم قسم خورده است و نام انجیر فقط یک بار و نام زیتون نیز هفت بار در قرآن آمده است. رئیس گروه تحقیقاتی ژاپنی بعد از اینکه مطمئن شد قرآن کریم در 1430 سال قبل از آنان نتیجه پژوهش آنها را بیان کرده است، اسلام آورد.

انجیر

انجیر به علت داشتن پتاسیم، درجه قلیائیت بدن را بالا برده و در دفع اوره و چربی خون بسیار موثر است و تامین کنندهسلامتی کودکان ضعیف و نیز کم‌خونی و بی‌اشتهایی است. انجیر منبع غنی فیبر غذایی می‌باشد. لیگنین یک نوع فیبرغذایی غیرمحلول است که به مقدار زیاد در انجیر وجود دارد و نقش عمده‌ای در جلوگیری و رفع یبوست دارد.  انجیر ضد سرطان است و بیش از سایر میوه‌ها املاح و قند دارد. 50 درصد انجیر خشک را قند تشکیل می‌دهد. همچنین حاوی پتاسیم، منیزیم، کلسیم، فسفر و نیز ویتامین‌های B, C , A است.

زیتون

زیتون علاوه بر ارزش غذایی، ارزش دارویی زیادی دارد. روغن زیتون به جز خاصیت ضد سرطانی، فواید فراوانی دارد که از آن جمله ملین بودن آن و نرم کردن عضلات و آرامبخشی درد استخوان است. همچنین روغن زیتون به موها نرمی ‌و لطافت خاصی می‌بخشد و باعث تقویت مو می‌شود. عصاره زیتون برای چین و چروک پوست بسیار مفید است و باعث لطافت، نرمی ‌و شادابی پوست صورت می‌شود. اجزای مغذی خاص در روغن زیتون خالص می‌تواند دلیل تاثیر مثبت رژیم غذایی مدیترانه‌ای بر سلامت قلب باشد.

انگور

انگور یکی از بهترین منابع طبیعی گلوكز و فروکتوز است و 20درصد انگور را این مواد تشکیل می‌دهد. علاوه بر قندها، انگور دارای اسید تارتاریک و اسید مالیک فراوان است. مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم، کلسیم و آهن به مقدار زیاد در آن وجود دارد. در صورتی که پروتئین و چربی آن بسیار ناچیز است.  به گفته پژوهشگران غلیظ بودن خون، اکسیداسیون سریع کلسترول و سفت و سخت شدن رگ‌ها دلایل اصلی بروز بیماری‌های قلبی و تصلب شرایین هستند و با خوردن انگور قرمز، اکسیداسیون کلسترول، کاهش می‌یابد و رگ‌های خونی منبسط می‌شوند و خون با سرعت بیشتری در بدن جریان می‌یابد. علاوه بر این، خوردن انگور قرمز موجب بهبود عملکرد قلب می‌شود. انگور قرمز منبع سرشاری از آنتی‌اکسیدان‌ها است که از تراکم و روی هم انباشته شدن پلاکت‌های خون جلوگیری می‌کنند و در نتیجه مانع لخته شدن خون در رگ‌ها می‌شوند.

خرما

خرما میوه بهشتی و بسیار مقوی است كه مواد معدنی بسیاری چون آهن، پتاسیم، روی و منگنز را دارا است. تحقیقات درباره خرما نشان داده‌اند كه این میوه بهشتی می‌تواند از بسیاری از سرطان‌ها مانند سرطان كولون و معده پیشگیری كند. یكی از خواص خرما ملین بودن آن است، به شرطی كه 6 تا 7 عدد خرما را در 2 لیوان آب جوش خیس كرده و صبح و شب آن را به صورت گرم بنوشید و یا مقداری خرما میل كنید و بلافاصله یک یا دو لیوان آب گرم روی آن بنوشید.

خاصیت دیگر خرما، خنثی كردن اسید اضافی معده است و از آنجا كه زیادی اسید معده باعث ترش كردن و دل درد می‌شود، بنابراین هر وقت دل درد گرفتید، می‌توانید 2 تا 3 عدد خرمای تازه را در آب جوش خوب مخلوط کنید و سپس آن را بنوشید. خرما دارای 9 نوع ویتامین مختلف است که قرآن کریم بیش از سایر میوه‌ها از آن نام برده و آن را هم از میوه‌های دنیوی و هممیوه‌های بهشتی قرار داده است. خرما می‌تواند جایگزین یک وعده غذایی شود. این ویژگی‌ها را می‌توان برای انگور، انجیر و انار هم ذکر کرد.

عدس

نام عدس در قرآن ذکر شده است و چهار نوع عدس داریم. نوع قرمز آن از همه معروف‌تر است. مصرف عدس در کاهش قند و چربی خون موثر است. عدس حاوی حداقل 40 درصد پروتئین بوده که البته میزان مصرف آن با گوشت قرمز متفاوت است، چرا که اغلب 100 گرم گوشت نسبت به 100 گرم عدس به راحتی مصرف می‌شود. میزان آهن موجود در عدس بالا بوده و چربی آن نسبت به گوشت قرمز لخم نیز پایین‌تر است. به علاوه توصیه می‌شود اگر عدس با لیمو‌ترش و گوجه فرنگی که حاوی ویتامین C می‌باشند میل شود، جذب بهتری در بدن خواهد داشت.

ترنجبین

نام ترنجبین در قرآن ذکر شده است. ترنجبین ماده‌ای است شیرین كه به صورت شبنم روی گیاه حاج یا خارشتر یا خاربز می‌نشیند. ترنجبین، شیرابه‌های برگ و ساقه‌های گیاه خارشتر است که ملین بوده و جوشانده آن برای سرفه و درد سینه مفید است. مشاهده شده است که این شیرابه‌های قندی به طور طبیعی و با ایجاد شكاف توسط حشره‌ای به خارج تراوش می‌شود. گیاه خارشتر درختچه یا بوته خاری است که در بیابان‌ها و دشت‌های كم‌ارتفاع ایران می‌روید. ترنجبین حاوى تركیبات قندى مختلفى چون گلوكز و فروكتوز، ساكاروز و ترى‌ساكارید است كه به راحتى در آب حل مى‌شود.

انار

انار یک میوه بهشتى است. در روایات اسلامی ‌به عنوان بهترین میوه و برای تقویت لثه‌ها ذکر شده است. انار سرشار از آهن و ویتامین‌های A ,B ,C ,E می‌باشد. یک لیوان آب انار، 40 درصد ویتامین C مورد نیاز روزانه بدن را تامین می‌کند. اگر می‌خواهید جوان بمانید، انار مصرف کنید، زیرا خوردن انار باعث جوان‌تر ماندن می‌شود. انار خاصیت آنتی‌اکسیدانی بالایی دارد و نسبت به چای سبز 3 برابر بیشتر این خاصیت را دارا است. آب انار جلوی تصلب شرایین را می‌گیرد و کلسترول بد خون را کاهش می‌دهد. آب انار از به هم پیوستن پلاکت‌های خونی جلوگیری می‌کند، پس مانع از لخته شدن خون می‌گردد. انار موجب کاهش فشار خون بالا و کاهش چربی خون می‌شود. آب انار به کاهش خطر سرطان پوست، پستان و سرطان پروستات کمک می‌کند. پس بیایید از هم اکنون انار را جزو برنامه غذایی روزانه خود قرار دهیم. همچنین افرادی که در هفته 2 لیوان یا بیشتر آب انار می‌نوشند، احتمال پیشرفت و بروز آلزایمر در آنها کمتر می‌شود. حضرت محمد(ص) فرموده اند: هرکس انار بخورد، کینه و دشمنی را از خود دور کرده است.

زنجبیل

نام زنجبیل در قرآن ذکر شده است. زنجبیل از قدیم‌الایام مورد استفاده بوده و هنوز هم در طب سنتی نقش مهمی ‌را ایفا می‌کند. زنجبیل محرک جهاز‌ هاضمه و برای هضم غذا بسیار مفید است. زنجبیل برای درمان سوءهاضمه، نفخ، قولنج، استفراغ، تشنج موضعی، حالت‌های دردناک معده و تنگی‌نفس بسیار موثر است. عصاره زنجبیل همراه با آب‌لیمو و نمک طعام اگر قبل از غذا خورده شود، برای بی‌اشتهایی سودمند است. در مورد سوزش گلو و گرفتگی سینه و صدا یک تکه زنجبیل را می‌جوند تا بزاق خوب ترشح شود. عصاره زنجبیل برای درمان دیابت و روماتیسم مزمن مفید است. دندان درد و سردردهای عصبی با خمیری از زنجبیل خشک و آب تسکین می‌یابد. ابن‌سینا خواص تقویتی بسیاری علاوه بر این خواص برای زنجبیل برشمرده است. جالینوس استفاده از زنجبیل را در مورد همه بیماری‌های ناشی از سردی تجویز کرده است.

پیاز

نام پیاز در قرآن ذکر شده است. پیاز از ترکیبات مهم بسیاری از غذاها است. پیاز پخته را برای خاصیت ضدعفونی کننده‌ای که برای دستگاه گوارش دارد، همگان مصرف می‌کنند. خوردن زیاد پیاز باعث كاهش میزان گلوكز می‌شود، زیرا كه آلیل‌پروپیل‌دی‌سولفید، مسئول کاهش قند خون بوسیله افزایش انسولین موجود در خون می‌باشد. آلیل‌پروپیل‌دی‌سولفید این كار را در تضاد با انسولین انجام می‌دهد،‌ به این صورت كه یک دی‌سولفید، جاهایی از كبد را اشغال می‌كند كه انسولین در آن قسمت‌ها غیرفعال است. این باعث می‌شود كه مقدار انسولین افزایش یابد و گلوكز را به داخل سلول‌هایی هدایت كند كه باعث كاهش قند خون می‌شوند. مصرف مداوم پیاز همانند سیر، كلسترول و فشارخون بالا را كاهش می‌دهد، دو عامل مهمی‌كه از بروز بیماری‌های دیابتی و گرفتگی رگ‌ها جلوگیری می‌كنند و خطر حمله قلبی یا سكته مغزی را كاهش می‌دهند. مصرف مداوم پیاز، حداقل 3 بار در هفته بطور چشمگیری سرعت رشد سرطان روده بزرگ را كاهش می‌دهد.

میوه‌های خشک یا برگه‌ها همان میوه‌های تازه‌ای هستند که به دو صورت خشک می‌شوند: طبیعی و یا با دستگاه (صنعتی). کشمش، خرما و آلو خشک نمونه‌هایی از این محصولات هستند. سایر میوه‌هایی که می‌توان آن‌ها را خشک کرد شامل: سیب، زردآلو، موز، توت، کیوی، انجیر، انبه، هلو، گلابی، آناناس، توت‌فرنگی، خرمالو و همچنین گوجه‌فرنگی است. میوه‌های خشک را می‌توان برای مدت زمان طولانی نگهداری کرد، بنابراین این محصولات جایگزین مناسبی برای میوه تازه در خارج از فصل آن می‌باشد، مثل مصرف آلو یا آلبالو خشک در زمستان.

همچنین می‌توان از این محصولات برای مصرف در شرایط خاص مثل ورزش‌هایی مانند کوهنوردی که امکان حمل وزن زیاد بار وجود ندارد نیز استفاده کرد. میوه‌های خشک و آجیل، هر چند از نظر اندازه کوچک هستند، ولی بسیار مقوی می‌باشند و اثرات درمانی زیادی دارند. میوه‌های خشک منبع غنی ویتامین‌های A، B1، B2، B3، B6 و پانتوتنیک اسید و نیز املاحی مثل کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم، سدیم، مس و منگنز هستند، به راحتی هضم می‌شوند و باعث تصفیه خون و پاک‌سازی معده و روده می‌گردند. به دلیل وجود همین خواص است که میوه‌های خشک و برگه‌ها را می‌توان به عنوان یکی از میان وعده‌های سالم، مغذی و مفید برای تمام گروه‌های سنی معرفی کرده و می‌توانند جایگزین خوبی برای چیپس و پفکبه خصوص در کودکان باشند.

و اما سۆالات رایج

آیا خشک کردن میوه‌ها باعث کاهش ارزش تغذیه‌ای آن‌ها هم می‌شود؟

همان طور که گفته شد، به‌کارگیری فرآیند حرارتی باعث از بین رفتن برخی ویتامین‌ها از جمله ویتامین C و کاهش فعالیت برخی رنگ‌دانه‌های مفید در میوه‌ها می‌شود. با وجود این، کاهش ارزش تغذیه‌ای میوه‌ها به روش و سرعت خشک کردن بستگی دارد. بدیهی است که ارزش تغذیه‌ای میوه‌های تازه به مراتب بیشتر از میوه‌های خشک است، لذا توصیه می‌شود برای داشتن بدنی سالم و نیرومند، به میزان کافی هم از میوه‌های تازه و هم از برگه‌ها و میوه‌های خشک به عنوان میان وعده استفاده نمایید.

هنگام خریدن میوه‌های خشک حاضری باید به چه نکاتی توجه کنیم؟

میوه‌های خشک باید به صورت بسته‌بندی شده خریداری شوند و توجه شود که حتماً بر روی بسته بندی آن‌ها، پروانه ساخت وزارت بهداشت، نشان استاندارد و تاریخ تولید و مصرف درج‌ شده باشد. همچنین باید از خرید فله‌ای میوه‌های خشک بپرهیزیم. چنین محصولاتی به صورت سنتی و کاملاً غیربهداشتی و با دوزهای غیرمجاز مواد شیمیایی خشک می‌شوند و از همه بدتر آن که در اماکن عمومی به صورت روباز در معرض انواع آلودگی‌های ویروسی، عفونی و نیز هوای آلوده به دی‌اکسیدکربن، سرب، جیوه و انواع دیگر گازهای خطرناک به فروش می‌رسند. این میوه‌ها در هنگام خشک شدن به دلیل تراوشات قندی، چسبناک شده و مستعد پذیرش انواع آلودگی‌ها می‌باشند، لذا چنین محصولاتی را لزوماً در بسته‌بندی‌های بهداشتی خریداری کنید.

بهترین راه نگهداری از میوه‌های خشک چیست؟

بسته‌بندی میوه‌های خشک باید به گونه‌ای باشد که هرگونه رطوبت، اکسیژن و نور به آن‌ها نفوذ نکند و همچنین شرایط محیطی نیز به گونه‌ای باشد که نگهداری میوه‌های خشک در دمای پایین، رطوبت نسبی پایین و به دور از تابش مستقیم نور خورشید صورت گیرد.

نکات قابل توجه

خوب است بدانیم که در طی فرایند خشک کردن، آب موجود در میوه، کاهش می‌یابد (تقریباً 80 تا 90 درصد آن) و محصول نهایی، متراکم‌تر از میوه تازه می‌شود، به همین جهت دارای کالری و شکر بالاتری نسبت به میوه تازه می‌باشد، لذا مصرف بیش از حد میوه‌های خشک ممکن است باعث ایجاد اضافه وزن و چاقی شود و خصوصاً برای افرادی که از رژیم لاغری پیروی می‌کنند مصرف زیاد آن توصیه نمی‌شود. همچنین در مصرف میوه‌های خشک باید توجه داشت حرارتی که برای خشک کردنمیوه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد تا حدود زیادی موجب از بین رفتن ویتامین C موجود در میوه می‌شود.

نکته دیگر آن است که به میوه‌هایی که در خارج از منزل (در صنعت یا مغازه‌ها) خشک می‌شوند، برای تثبیت رنگ، ماده‌ای بنام اکسید سولفور و یا دی‌اکسید گوگرد اضافه می‌کنند که می‌تواند باعث بروز آسم در افراد حساس به آن شود، بنابراین افراد مبتلا به آسم در مصرف این گونه محصولات باید احتیاط نمایند. میوه‌هایی که به طور طبیعی و بدون افزودن سولفور خشک می‌شوند (مثل خشک کردن کشمش در سایه یا در مقابل آفتاب) دارای رنگ تیره‌تری نسبت به میوه تازه هستند، ولی طعم آن‌ها به میوه تازه بیشتر شبیه است.

آب میوه‌ها منبع ویتامین‌ها و مواد معدنی‌ای محسوب می‌شوند که انرژی بدن را تأمین و فعالیت‌های آن‌را تنظیم می‌کنند.

از این‌ها گذشته آب میوه‌ها سرشار از آنتی اکسیدان‌ها هستند که خاصیت حفاظتی دارند و از بدن در مقابل بیماری‌ها حفاظت می‌کنند.

همچنین فیبرهای موجود در آب‌میوه‌ها دستگاه گوارش را تقویت می‌کنند.

آب میوه‌ها منبع ویتامین‌ها

آب میوه‌ها سرشار از ویتامین‌هایی هستند که برای عملکرد سلول‌ها لازم و ضروری‌اند. از جمله:

1. ویتامین C. این ویتامین معروف برای مقابله با عفونت‌ها بسیار موثر عمل می‌کند و بدن ما برای مقاومت در برابر انواع عفونت‌ها و بیماری‌ها به آن نیازمند است.

2. ویتامین A. اکثر ما ویتامین A را به تقویت کننده‌ی چشم می‌شناسیم. کاملاً درست است. ویتامین A برای افزایش دید شبانه بسیار لازم است.

3. ویتامین B9 یا همان اسید فولیک. بدن ما برای ساختن گلبول‌های قرمز به این ویتامین نیاز فراوان دارد.

آب میوه‌ها؛ منبع مواد معدنی 

اگر متخصصان توصیه می‌کنند که حتماً آب میوه بنوشید بی دلیل نیست. آب میوه‌ها سرشار از مواد معدنی‌ هستند از جمله پتاسیم که از احتباس آب جلوگیری می‌کند و منیزیم که آرام‌بخش عضلات است. از این گذشته آب میوه‌ها سرشار از عنصرهای کمیابی مثل سلنیوم و ... می‌باشند که برای حفظ تعادل غذایی لازم هستند.

آب میوه‌ها؛ منبع آنتی اکسیدان‌های محافظتی

آنتی اکسیدان‌ها وظیفه‌ی مقابله با اثرات منفی و مخرب رادیکال‌های آزاد را بر عهده دارند. این مواد مغذی به صورت پلی‌فنول‌ها، کاروتنوئیدها، ویتامین‌های C و E در آب میوه وجود دارند و به پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان‌ها کمک می‌کنند.

آب میوه‌ها؛ سرشار از آب 

آب میوه‌ها به طور متوسط از 90 درصد آب تشکیل شده‌اند. بنابراین می‌توانند با کمک نوشیدنی‌های دیگر که در روز مصرف می‌کنیم نیاز بدن به آب را برآورد کرده و آب بدن را تأمین کنند.

آب میوه‌ها کم کالری‌اند

میزان انرژی زایی آب میوه‌ها برابر خود میوه‌ها است. به طور متوسط یک لیوان آب میوه حاوی 30 تا 90 کیلوکالری، انرژی است. قند آب میوه‌ها اغلب به صورت فروکتوز است. این ماده به آب میوه طعم شیرین می‌دهد و قدرت انرژی‌زایی آن بالا و کالری آن کم است. آب میوه‌ها فاقد لیپیدها هستند.

اکنون که اندکی با خواص آب میوه‌ها آشنا شدید با ما همراه شوید تا شما را با خواص بیشتر چند آب میوهآشنا کنیم:

آب طالبی

طالبی سرشار از مواد معدنی، ویتامین‌ها، آنزیم‌ها و قندهای طبیعی است. آب طالبی به راحتی از دستگاه گوارش عبور می‌کند. توصیه می‌شود افرادی که از بیماری یبوست، هموروئید، روماتیسم، آرتریت و مشکلات ریوی رنج می‌برند از این آبمیوه‌ی خوشمزه غافل نشوند. طالبی توکسین‌ها یا همان سموم بدن را دفع می‌کند. اگر گوشت طالبی را روی سوختگی‌های سطحی و التهاب‌ها بگذارید باعث آرامش بخشی و تسکین التهاب و درد می‌شود. خلاصه اینکه طالبی بدن را خنک می‌کند، مُدر و ملین است و اشتها را باز می‌کند. توصیه می‌کنیم هیچ‌وقت آب طالبی را با آب میوه‌های دیگر قاطی نکنید.

آلبالو

آلبالو میوه‌ی حساسی است و باید با دقت انتخاب و خریداری شود. آلبالوهای قرمز، براق و بدون لک و کرم خوردگی را انتخاب کنید. برای شستشو کافی است آن‌ها را زیر آب بگیرید و توصیه می‌کنیم بیش از سه روز نگهداری نشوند.

آلبالو و بالطبع آب آلبالو سرشار از فیبرها، گلوسیدها، ویتامین‌های C و E، آهن، کلسیم، منیزیم، پتاسیم و فسفر هستند. این میوه‌ی خوش‌رنگ و زیبا قدرت دفاعی بدن را بالا می‌برد و بدن را سم زدایی می‌کند. آلبالو برای مقابله با میگرن نیز مفید بوده و جوشانده‌ی دم آن با مشکلات ادراری و روماتیسم مقابله می‌کند. برای جلوگیری از دریازدگی هسته‌ی آلبالو را مک بزنید.

آناناس

آناناس میوه‌ی چندان انرژی زایی نیست. اما با این حال حاوی منیزیم، پتاسیم، ویتامین C، ویتامین‌های گروه B و بتاکاروتن‌ها است. معمولاً گفته می‌شود که آناناس باعث لاغری می‌شود اما باید بگوییم این گفته درست نیست. آناناس فقط کم کالری است. این میوه‌ی خوشمزه مُدر است و هضم غذا را راحت می‌کند و به خاطر دارا بودن فیبر، دفع را نیز راحت می‌سازد. برای پیشگیری از سوزش معده روی چند تکه آناناس که با احتیاط پوست گرفته شده است چند قطره عسل بریزید و میل کنید.

زردآلو

زردآلو آب چندانی ندارد بنابراین بهتر است به جای آن که آب آن‌ را بگیریم آن را میکس کنیم. زردآلوهایی که کاملاً رسیده‌اند بیشترین ارزش غذایی را دارند. بنابراین زردآلوهای رسیده را خریده و مصرف کنید. توجه داشته باشید که زردآلو معده را اسیدی می‌کند.

سیب

موقع خرید بهتر است سیب‌های سفت و سالم را انتخاب کنید. توجه داشته باشید که پوست سیب حاوی میزان زیادی ویتامین A است. سیب حاوی پکتین است. این ماده در روده‌ها ژلی درست می‌کند که سموم را دفع و فعالیت دستگاه گوارشی را فعال و همچنین میزان کلسترول خون را تنظیم می‌کند. آب سیب را می‌توان با آب میوه‌های دیگر قاطی کرد مثل آب هویج.

میوه های خشک اثرات درمانی موثر و مفیدی دارند، بدون اینکه عوارض جانبی داشته باشند. مغذی هستند و انرژی لازم را برای بدن تامین می کنند. در حقیقت می توان گفت میوه های خشک مانند یک کپسول طبیعی برای حفظ سلامتی بدن عمل می کنند.

هر فردی باید مراقب سلامتی خود باشد. برای داشتن بدنی سالم باید به تغذیه مناسبی داشته باشیم و به مقدار کافیورزش کنیم.

مصرف مواد غذایی طبیعی مانند آجیل و خشکبار ، میوه ها، سبزی ها و غلات در حفظ سلامتی بسیار موثرند.

میوه های خشک سرشار از مواد مغذی مورد نیاز بدن مانند ویتامین ها ، املاح و آنزیم ها هستند. به راحتی هضم می شوند و باعث تصفیه خون و پاکسازی معده و روده می گردند.

بیماری هایی که در اثر مصرف غذاهای مصنوعی به وجود می آیند، می توانند با مصرف میوه ها بهبود یابند.

میوه های خشک و آجیل، هر چند از نظر اندازه کوچک هستند، ولی بسیار مقوی هستند و اثرات درمانی زیادی دارند.

میوه ها به دو صورت خشک می شوند:

1- به طور طبیعی                    

2- با دستگاه، مثل دستگاه خشک کن مواد غذایی

کشمش، خرما و آلو خشک نمونه هایی از این ها هستند. سایر میوه هایی که می توان آنها را خشک کرد شامل: سیب،زردآلو، موز، توت، کیوی، انجیر، انبه، هلو، گلابی، آناناس، توت فرنگی، گوجه فرنگی و خرمالو است.

میوه های خشک را می توان برای مدت زمان طولانی نگهداری کرد، بنابراین جایگزین مناسبی برای میوه تازه در خارج از فصل آن است، مثل مصرف آلو یا آلبالو خشک در زمستان.

خشک کردن میوه، راه مناسبی برای نگهداری آن در خارج از یخچال است، پس نیازی به یخچال نیست.

میوه های خشک منبع غنی ویتامین های A، B1، B2، B3، B6 و پانتوتنیک اسید و نیز املاحی مثل کلسیم، آهن، منیزیم،فسفر، پتاسیم، سدیم، مس و منگنز هستند.

هر 100 گرم میوه خشک تقریباً 250 کالری انرژی و 1 تا 5 گرم پروتئین دارد.

در اثر کاهش آب موجود در میوه در طی فرآیند خشک کردن (تقریباً 7 قسمت از 8 قسمت آب آن از بین می رود)، میوه خشک شده طعم بهتری به خود می گیرد. اما باید توجه داشت حرارتی كه برای خشك كردن میوه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد تا حدود زیادی موجب از بین رفتن ویتامین C موجود در میوه می‌شود.

به میوه هایی که در خارج از منزل(در صنعت یا مغازه ها) خشک می شوند، ماده ای بنام اکسید سولفور اضافه می کنند که می تواند باعث بروز آسم در افراد حساس به آن شود. برای تثبیت رنگ میوه به آن سولفور می زنند.

میوه هایی که به طور طبیعی و بدون افزودن سولفور خشک می شوند (مثل خشک کردن کشمش در سایه یا در مقابل آفتاب) دارای رنگ تیره تری نسبت به میوه تازه هستند، ولی طعم آنها به میوه تازه بیشتر شبیه است.

البته تا اندازه ای می توان رنگ بعضی میوه ها را بعد از برش دادن، با افزودن مقدار کمی از یک چاشنی قوی تثبیت کرد؛ مثلاً افزودن مقدار کمی آب لیمو ترش به تکه های بریده شده سیب.

میوه‌ تازه بخوریم یا خشك شده؟  

علی رغم فواید میوه های خشک، متخصصان معتقدند مهم‌ترین وجه تمایز میوه‌های خشك شده با میوه‌های تازه، تبخیر آبی است كه حاوی مقادیر قابل توجهی مواد مغذی است.

البته میوه‌های خشك شده برای مصرف در شرایط خاص مانند تغییر فصل یا استفاده در ورزش‌هایی مانند كوهنوردی كه امكان حمل وزن زیاد بار وجود ندارد، سودمند هستند.

پزشكان توصیه می‌كنند كه در صورت امكان حداقل روزی 2 لیوان میوه خرد شده متنوع مصرف شود. اما در صورتی كه این امكان وجود نداشته باشد، هر نصف لیوان میوه خشك شده، تقریبا با یك لیوان میوه تازه خرد شده برابر است. برای مثال زرد‌آلوی تازه از 86 درصد آب و 104 كالری انرژی تشكیل شده است. اما نیم لیوان زرد‌آلوی خشك شده 76 درصد آب و 212 كالری انرژی دارد.

با توجه به افزایش كالری میوه‌های خشك شده، در صورتی كه از رژیم لاغری پیروی می‌كنید، مصرف زیاد آنها توصیه نمی‌شود.

پزشكان خاطر نشان می‌كنند كه میوه‌های خشك باید در كنار میوه‌های تازه مصرف شوند و به هیچ وجه نمی‌توان میوه خشك را جایگزین میوه تازه كرد.

لذا برای داشتن بدنی سالم و نیرومند، همیشه به مقدار کافی میوه تازه و خشک بخورید.

با وجود این که بعضی از داروها گاهی موثر عمل کرده و مصرف کننده‌ها را چند کیلویی لاغرتر می‌کنند اما باید بدانید که برای لاغر شدن و لاغر ماندنطولانی‌مدت هیچ روش جادویی وجود ندارد. باید در رفتارها و عادت‌های غذایی‌تان تجدید نظر کرده و ورزش کنید.

تولید کننده های برخی از این داروها کاری به این ندارند که شما اندکی توپُر هستید یا واقعاً چاق هستید. آن‌ها در تولید محصولات و قرص‌های لاغری با هم رقابت دارند. اما حواستان باشد عوارض جانبی و موارد منع مصرف همیشه وجود دارد. مهم این است که شما در عین حال که لاغر می‌شوید سالم هم باشید.

سال‌هاست که تقاضای قرص‌های لاغری به طور چشمگیری افزایش یافته است. اما تأثیر بیشتر این داروهای لاغری به اصطلاح معجزه آسا در افراد مختلف متفاوت است.

مهم‌تر از همه اینکه این کپسول‌ها تا زمانی موثر عمل می‌کنند که مصرف شوند؛ به محض اینکه مصرف آن‌ها متوقف می‌شود تأثیرشان نیز از بین می‌رود. در واقع تأثیر این قرص‌ها کوتاه مدت بوده و در طولانی مدت مشکل اضافه وزن را حل نمی‌کنند.

قرص‌ها و تأثیر آن‌ها

قرص‌های معروف اورلیستات (Orlistat) یا  زنیکال(Xenical ) کمابیش جلوی جذب چربی‌ها را گرفته و کالری دریافتی از لیپیدها را 30 درصد کاهش می‌دهد. اصلی‌ترین عوارض جانبی مصرف این داروها نفخ و مدفوع پرچرب با بوی بسیار زننده، تکرر دفع و غیره است. اگر چرخی در داروخانه‌ها یا عطاری‌ها بزنید خواهید دید که قرص‌های لاغری فقط به اورلیستات یا زنیکال ختم نمی‌شود و در قفسه های این مغازه‌ها انبوهی از کپسول‌ها و شربت‌های متفاوت دیده می‌شود. اکثر این داروهای لاغری به شیوه های مختلف عمل می‌کنند:

* داروهایی هستند که با کاهش اشتها به جنگ چاقی می‌روند.

* بعضی دیگر باعث کاهش جذب چربی می‌شوند و با دفع چربی مصرف شده، جلوی اضافه وزن را می‌گیرند.

* در گروه دیگر با افزایش دفع آب بدن رویای لاغری محقق می‌شود.

* بعضی از این داروها چند مکانیسم را با هم دارد. یعنی هم چربی سوز است و هم کاهش دهنده‌ی اشتها. معمولاً این  داروها برای مصرف چند هفته ای به همراه یک رژیم غذایی تجویز می‌شوند.

در اغلب موارد تجویز کننده اطلاعات دقیقی از وضعیت سلامت، سن و شرایط زندگی شما ندارد. دقت کنید مصرف این داروها بدون در نظر گرفتن سن، جنس، شرایط جسمی و غیره عوارض جبران ناپذیری برایتان ایجاد می‌کند و یا بیماری زمینه‌ای‌تان را تشدید می‌کند.

قرص‌هایی که دفع آب بدن را بالا می‌برند

این قرص‌ها معمولاً از چای سبز، درخت غان، آب آلو خشک و غیره تهیه می‌شوند. این گیاهان به داشتن خواص مُدری و گوارشی معروف هستند. در واقع این داورها در صورتی که شخصی دچار مشکلات گوارشی یا احتباس آب باشد موثر عمل می‌کنند اما در کاهش وزن تأثیر چندانی ندارند. توجه داشته باشید که نباید در مصرف این قبیل قرص‌ها افراط کرد زیرا باعث از دست رفتن آب بدن می‌شوند که به احساس خستگی و سرگیجه منجر می‌شود.

قرص‌های کاهنده‌ی اشتها

این قرص‌ها اغلب ده دقیقه تا نیم ساعت قبل از صرف غذا مصرف می‌شوند. ترکیبات این قرص‌ها را فیبرهایی تشکیل می‌دهند که در معده حجیم شده و به این ترتیب احساس سیری ایجاد می‌کنند. اگر اشتهای خیلی زیادی دارید و وقتی پای سفره می‌نشینید به اصطلاح خون جلوی چشمانتان را می‌گیرد این قرص‌ها می‌تواند اشتهایتان را کاهش دهد. اما توجه داشته باشید در افرادی که عادت به خوردن دارند یعنی همیشه در حال خوردن هستند این قرص‌ها موثر واقع نمی‌شوند. اغلب مواقع این قرص‌ها خطرناک نیستند اما مصرف آن‌ها برای افرادی که روده‌ی حساسی دارند به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. اگر تصمیم  گرفته‌اید که از این قرص‌ها استفاده کنید حتماً به پزشک مراجعه کنید و اطلاعات دقیقی در خصوص سلامت و شرایط جسمی و روحی خود ارائه دهید.

هیچ قرصی معجزه آسا نیست

در دهه‌ی اخیر عرضه و تقاضای این قرص‌ها بسیار رایج شده است. امکان ندارد کسی تبلیغ این قرص‌ها را در رسانه‌ها و گوشه کنار ندیده باشد. یک اصل وجود دارد و آن هم اینکه هیچ یک از این قرص‌ها تأثیر طولانی مدت ندارند و به محض اینکه مصرف آن‌ها قطع شود تأثیرشان هم از بین می‌رود و چه بسا چاق‌تر از قبل می‌شوید. در ترکیبات این داروها از هورمون‌های تیروئید استفاده می‌شود و اندکی مُدر، پتاسیم و یک مسکن به آن اضافه می‌شود تا تأثیرات منفی هورمون‌ها را از بین ببرد.

اما کاهش وزن به چه قیمتی؟ هورمون‌های تیروئید عضلات را بیشتر از چربی‌ها می‌سوزاند و به طور اتوماتیک بعد از قطع دارو اضافه وزن حاصل می‌شود. مطمئن باشید این قرص‌ها خالی از خطر نیستند. همیشه اشتباهاتی در تهیه‌ی این داروها رخ می‌دهد. خطر استفاده‌ی بی دقت از هورمون‌های تیروئید شناخته شده است: افزایش ضربان قلب، مشکلات روحی و روانی و غیره

به طور کلی مصرف این داروها برای کودکان، زنان باردار و یا شیرده، افراد مبتلا به دیابت، فشار خون بالا، کلسترول بالا، بیماری‌های قلبی- عروقی و پرکاری تیروئید توصیه نمی‌شود و البته در افراد سالم هم حتماً باید تحت نظر پزشک تجویز شود.

برای لاغر شدن راحت‌ترین راه همیشه نامناسب‌ترین راه است. عادت‌های غذایی‌تان را تغییر دهید. به اندازه‌ی کافی غذا بخورید. افراط نکنید و از همه مهم‌تر ورزش کنید. ورزش هم برای روحیه‌تان خوب است و هم اینکه شما را به وزن ایده آلتان نزدیک می‌کند. سلامت باشید.

بیشتر ما بر این‌ باوریم‌ كه‌ وقتی‌ پا به‌ سن‌ می گذاریم، انواع‌ بیماری‌ها به‌ سراغمان‌ می ‌آیند و دیگر به ‌تنهایی‌ قادر به‌ انجام‌ كارهایمان‌ نیستیم. اما تحقیقات‌ نشان‌ می ‌دهد كه‌ ما می‌توانیم‌ حتی‌ با وجود افزایش‌ سن، هوشیاری‌ ذهنی‌ و سلامت‌ جسمی‌  خود را حفظ‌ كنیم. چنانچه‌ زنی‌ در كهنسالی‌ دچار فراموشی‌ یا  پوكی‌ استخوان‌  شود، اینها علائم‌ بروز «بیماری» است، نه‌ نشانه‌ افزایش‌ سن.

مطالعات‌ دانشمندان‌ نشان‌ می ‌دهد كه‌ حدود 70 درصد از عوارض‌ به‌ ظاهر مرتبط‌ با افزایش‌ سن، قابل‌ پیشگیری‌ هستند و ما توان‌ و اختیار كاهش‌ آنها را داریم. آنان معتقدند كه‌ فقط‌ حدود 30 درصد از مسائل‌ مرتبط‌ با كهولت‌ به‌ طور ژنتیكی‌ در وجود فرد ریشه‌ دارند و چندان‌ قابل‌ پیشگیری‌ و تغییر نیستند. چه‌ عوامل‌ شخصیتی‌ و چه‌ عادات‌ و خلق‌ و خوهایی‌ موجب‌ سلامتیِ توأم‌ با افزایش‌ سن‌ خواهد بود؟  پرهیز از كشیدن‌ سیگار ، بهره‌مندی‌ از تغذیه‌  مقوی‌ و مناسب‌ و ورزش‌  ِ مرتب‌ همگی‌ در این‌ امر نقش‌ دارند.

اما توجه‌ به‌ هفت‌ عامل‌ را هرگز فراموش‌ نكنید:

1. ذهن‌ خود را فعال‌ نگاه‌ دارید

تحقیق‌ روی‌ افراد سالخورده‌ و تندرست‌ نشان‌ می ‌دهد كه‌ آنها از لحاظ‌ ذهنی‌ بسیار فعال‌ هستند. مغز  انسان‌ همانند هر ماهیچه‌ و عضو دیگری‌ چنانچه‌ مورد استفاده‌ قرار نگیرد، به‌ مرور زمان‌ ضعیف‌ می‌ شود و تحلیل‌ می ‌رود، اما با پرورش‌ و فعال سازی‌ پیوسته‌ مغز ، می ‌توان‌ همواره‌ بر رشد آن‌ افزود. فراموش‌ نكنید مغز انسان‌ توانایی‌ یادگیری‌ مطالب‌ جدید را در هر سنی‌ دارد!

اما چطور می ‌توان‌ ذهن‌ را فعال‌ و هوشیار نگاه‌ داشت؟ با مرور گذشته‌ خود می ‌توانید به‌ كارهای‌ مورد علاقه‌ تان‌ كه‌ تا به‌ حال‌ فرصت‌ انجام‌ آنها را نداشته ‌اید، برسید. مثلاً چنانچه‌ به‌ یادگیری‌ زبان‌ علاقه‌ مندید، در كلاس‌ زبان‌ ثبت ‌نام‌ كنید، عضو انجمنی‌ خیریه‌ شوید یا...

نكته‌ مهم‌ دیگر حفظ‌ « خوشبینی » است. اگر روحیه ‌ای‌ خوشبین‌ داشته‌ باشید، می ‌توانید در شرایط‌ سخت‌ و بحرانی‌ بهتر عمل‌ كنید.

2. كار را فراموش‌ نكنید

در میان‌  افراد مسنِ  تندرست‌ به ندرت‌ می ‌توان‌ فرد تنبلی‌ را یافت. در واقع‌ کسانی‌ كه‌ با وجود كهنسالی‌ تندرست‌ هستند، اغلب‌ در جوانی‌ همواره‌ كار و تلاش‌ كرده‌اند و از حرفه‌ خود لذت‌ برده‌اند. علاقه‌ به‌ شغل،‌ موجب‌ كاهش‌ استرس‌  و عوارض‌ مخرب‌ آن‌ می‌ شود و از بروز انواع‌ سرطان‌  جلوگیری‌ می ‌كند. به‌ این‌ ترتیب‌ یكی‌ از رازهای‌ طول‌ عمر زنان،‌ تلاش‌ و فعالیت‌ فراوان‌ آنهاست.

3. منضبط‌ باشید

اكثر افراد كهنسال‌ و تندرست‌ با برنامه‌ ریزی‌ و انضباطی‌ خاص‌ روزهای‌ عمر خود را سپری‌ كرده‌اند. آنها اغلب‌ در ساعتی‌ مشخص‌ از خواب‌ بیدار می ‌شوند و در زمانی‌ معین‌ به‌ رختخواب‌ می‌روند. به ‌علاوه‌ در طول‌ روز برنامه‌ تغذیه‌ ای‌ مشخصی‌ دارند و همواره‌ از كار و فعالیت‌ خود لذت‌ برده‌اند.

تأثیر ِداشتن‌ انضباط‌ و برنامه‌ مشخص‌ بر حفظ‌ تندرستی‌ و طول‌ عمر چگونه‌ است؟

تحقیقات‌ نشان‌ می‌ دهد كه‌ این‌ افراد به‌ ندرت‌ به‌ سیگار یا انواع‌ مواد اعتیادآور رو آورده‌اند. به‌علاوه‌ از آنجا كه‌ در ساعات‌ معین‌ استراحت‌ می‌ كنند یا بیدار می ‌شوند و از تغذیه‌ مناسبی‌ هم‌ برخوردارند، معمولاً دچار اضافه ‌وزن‌ نمی‌ شوند و خستگی‌  شدید آنها را آزار نمی ‌دهد. برخورداری‌ از برنامه‌ صحیح‌ در زندگی‌ موجب‌ می ‌شود شما نتوانید ذهنتان‌ را با افكار ناخوشایند پر كنید و به‌ خودتان‌ آسیب‌ برسانید.

4. به‌ دیگران‌ كمك‌ كنید و از این‌ كار لذت‌ ببرید

بسیاری‌ از افراد با وجود مشكلاتی‌ كه‌ در زندگی‌ خود با آنها روبه ‌رو هستند، همواره‌ داوطلبانه‌ به‌ دیگران‌ كمك‌ می‌كنند. آنها كمك‌ خود را در قالب‌ عضویت‌ در انجمن‌های‌ خیریه‌ یا سازماندهی‌ برنامه‌هایی‌ برای‌ كمك‌ به‌ افراد نیازمند انجام‌ می‌ دهند. این‌ نوع‌ فعالیت‌ها كه‌ حضور بیشتر شخص‌ در جامعه‌ را به‌ همراه‌ دارد، اغلب‌ باعث‌ می ‌شود خود فرد به‌ ندرت‌ بیمار یا دچار انواع‌ استرس‌  شود.

برقراری‌ و تداوم‌ روابط‌ اجتماعی‌ سالم‌، سیستم‌ دفاعی‌ بدن‌ را قوی‌ و فعال‌ می‌ كند. به‌ علاوه‌ در این‌ حالت، به‌ هنگام‌ نیاز، دیگران‌ هم‌ با رغبت‌ بیشتری‌ به‌ شما كمك‌ می‌ كنند و هرگز تنها نخواهید ماند.

5. با شور و اشتیاق‌ انگیزه‌های‌ خود را تقویت‌ كنید

چنانچه‌ احساس‌ می ‌كنید در زندگی‌ هدف‌ یا انگیزه‌ مشخصی‌ ندارید، باید خودتان‌ دست‌ به‌ كار شوید. پزشكان‌ معتقدند كه‌ افراد سالخورده‌ و تندرست‌ همواره‌ در طول‌ زندگی، انگیزه‌ها و اهداف‌ جدیدی‌ را در نظر گرفته ‌اند و با توجه‌ به‌ این‌ انگیزه‌ها و هدف‌های‌ نوین، همچنان‌ با سلامتی‌ به‌ زندگی‌ ادامه‌ داده‌اند. شما هم‌ این‌ روش‌ را به‌ كار بگیرید. به‌ علاوه،‌ پیش‌ از این‌ كه‌ یكی‌ از اهداف‌ خود را به‌ پایان‌ برسانید، به‌ فكر برنامه‌ بعدی‌ باشید تا بلافاصله‌ به‌ آن‌ مشغول‌ شوید.

6. با سختی‌ و شكست‌ كنار بیایید

اغلب‌ وقتی‌ با افراد سالخورده‌ و تندرست‌ روبه ‌رو می‌شویم، تصور می‌ كنیم‌ آنها زندگی‌ آسانی‌ را پشت‌ سر گذاشته ‌اند. اما وقتی‌ پای‌ صحبت‌ ایشان‌ می ‌نشینیم، متوجه‌ می‌ شویم‌ كه‌ آنها هم‌ بحران‌ها و مشكلات‌ عظیمی‌ را پشت‌ سر گذاشته اند. هنر این‌ افراد تسلط‌ بر اوضاع‌ و تلاش‌ آنها در جهت‌ بهبود وضعیت‌ بوده‌ است. آنها همواره‌ سعی‌ كرده‌اند از استرس‌ و ناراحتی‌ خود بكاهند. یكی‌ از رازهای‌ مقابله‌ با دشواری‌ها و بحران‌ها كنار گذاشتن‌ نگرانی‌ و ناامیدی‌ است. هرگز به خودتان‌ احساس‌ ترحم‌ نكنید و در مقابل‌ مشكلات‌  تسلیم‌ نشوید.

7. به‌ خدا توكل‌ كنید

«ایمان‌ به‌ پروردگار و اعتقاد به‌ خواست‌ او» موجب‌ می‌شود فرد با آسایش‌ روحی‌ و روانی‌ بیشتری‌ زندگی‌ را سپری‌ كند. به‌ علاوه، فرد مؤمن‌ با استرس‌ و تنش‌ كمتری‌ روبه ‌رو می‌ شود. دانشمندان‌ نیز به‌ رابطه‌ مستقیم‌ میان‌ ایمان‌ به‌ خدا وتندرستی‌ پی‌ برده‌اند. همچنین، ایمان‌ به‌ خدا موجب‌ افزایش‌ اعتماد به ‌نفس ‌ در فرد می ‌شود و همین‌ ویژگی‌ بر توانایی‌های‌ فرد می‌افزاید.

همه آن هايي که اضافه وزن دارند و به سلامت خودشان اهميت مي ‌دهند؛ احتمالا با يک قصه پُرغصه دست به ‌گريبان هستند: رژيمي براي کاهش وزن! اگر اين قصه، غصه شما هم هست؛ بد نيست با اين مطلب، همراه شويد و سري بزنيد به گوشه و کنار دنيا تا ببينيد در کشورهاي 10 گانه ‌اي که در اين مقاله به آن ها اشاره شده، استفاده از چه روش‌ هايي براي کاهش وزن، شايع ‌تر است.

1- آفريقايي‌ ها چاي و دم‌ کرده گياهان را مي ‌نوشند

اهالي آفريقاي جنوبي علاقه فراواني به نوشيدن چاي، چاي سبز، دم‌ کرده انواع گياهان و نوعي چاي به نام " روي ‌باس " دارند. آن ها اين نوشيدني ‌ها را معمولا بدون شيرين ‌کننده ‌هاي مصنوعي مي ‌نوشند و با اين کار کمترين کالري را نسبت به نوشيدن قهوه شيرين يا چاي همراه با قند و شکر دريافت مي ‌کنند. آفريقايي ‌ها به خوبي مي ‌دانند که در مواجهه با استرس بايد يک دم‌ کرده گياهي بخورند، نه مقدار زيادي خوراکي پُرکالري. آن ها همچنين هميشه به پيام گرسنگي مغزشان توجه نمي ‌کنند و اعتقاد دارند که اکثر اوقات پيام گرسنگي در اثر کمبود آب بدن از سوي مغز صادر مي ‌شود؛ بنابراين به جاي غذا خوردن، يک ليوان چاي يا دم ‌کرده گياهان را مي‌ نوشند.

2- فرانسوي ‌ها پشت ميز شام مي ‌نشينند و با هم گپ مي ‌زنند

فرانسوي ‌ها به دور هم بودن اعضاي خانواده براي صرف شام، اهميت زيادي مي ‌دهند. 92 درصد از خانواده ‌هاي فرانسوي در کنار هم شام مي‌ خورند و اين آمار، در مقابل 28 درصد خانواده‌ هاي آمريکايي که هنگام صرف غذا دور هم جمع مي ‌شوند، بسيار چشم‌ گير است. فرد پسکاتور، متخصص تغذيه مي ‌گويد: " دور هم غذا خوردن يکي از مهم‌ ترين اتفاق ‌هاي روزانه در فرانسه است که سبب مي‌ شود افراد هنگام صرف غذا حوادثي را که طي روز براي ‌شان رخ داده تعريف کنند و منحرف شدن ذهن از غذا خوردن باعث ايجاد وقفه در صرف غذا شده و آهسته ‌تر غذا خوردن سبب کاهش حجم غذا و زودتر سير شدن مي ‌شود."

3- مکزيکي‌ ها يک عصرانه مفصل‌ مي‌ خورند و يک شام سبک

معمولا در همه جاي دنيا، سه وعده اصلي غذا شامل صبحانه، ناهار و شام است اما مکزيکي ‌ها به جاي شام، يک عصرانه مفصل حدود ساعت 4 بعدازظهر مي‌ خورند. آن ها اعتقاد دارند که خوردن عصرانه کامل باعث اجتناب آن ها از صرف وعده شام مي‌ شود يا شام آن ها را بسيار سبک مي ‌کند و در نتيجه، گرسنگي هنگام صبح به سراغ ‌شان مي ‌آيد و آن ها را مجبور به خوردن يک صبحانه کامل و مغذي مي‌ کند. مکزيکي ‌ها مي‌ گويند کالري روزانه کسب شده از طريق صبحانه، ناهار و عصرانه تا شب هنگام و وقت خواب مي ‌سوزد و اين طوري آن ها ديگر با مشکلات چاقي و اضافه وزن روبه ‌رو نمي ‌شوند.

4- سوييسي ‌ها روزانه يک ظرف ميوزلي مي ‌خورند

ميوزلي ترکيبي از جوي دوسر بوداده و يک نوع ميوه(معمولا سيب) است، به علاوه کمي از انواع مغزها و کشمش. سوييسي ‌ها يک ظرف از اين معجون را هر روز به عنوان صبحانه صرف مي ‌کنند تا به سالم ‌تر ماندن و کنترل وزن ‌شان کمک کنند. فيبر موجود در ميوزلي باعث مي ‌شود که اين غذا به آهستگي در بدن هضم شود و در نتيجه فرد براي مدت طولاني ‌تري سير بماند. اگر قصد داريد که شما هم اين صبحانه مغذي و خوش ‌مزه را در منزل تهيه و صرف کنيد، هرگز بيشتر از 14 گرم شکر به آن اضافه نکنيد.

5- آلماني‌ ها صبحانه را جدي مي ‌گيرند

75 درصد از آلماني ‌ها بدون خوردن صبحانه از خانه خارج نمي‌ شوند. اين طور هم نيست که هر روز تخم‌ مرغ نيمرو بخورند و کلي چربي و کالري به درون رگ ‌هاي‌ شان بفرستند. آن ها کمي زودتر از خواب برمي‌ خيزند. يک ليوان آب ميوه طبيعي و تازه مي ‌گيرند و به همراه مقداري نان سبوس ‌دار آن را ميل مي ‌کنند. شايد تصور خيلي از افراد باشد که با حذف يک وعده غذايي مانند صبحانه مي ‌توانند سريع ‌تر و راحت ‌تر لاغر شوند اما اعتقاد پژوهشگران انگليسي اين است که نخوردن صبحانه و گرسنه ماندن سبب تحريک افراد نسبت به خوردن خوراکي ‌هاي پُرکالري قبل از وعده ناهار مي‌ شود. حذف اين وعده غذايي مساوي است با نخوردن مواد غذايي مفيد و مصرف خوراکي ‌هاي پُرکالري و چاق‌ کننده.

6- لهستاني‌ ها غذاهاي خانگي را جايگزين غذاهاي رستوراني مي ‌کنند

تنها 5 درصد از لهستاني ‌ها وقت خود را صرف غذا خوردن در بيرون از منزل مي‌ کنند. مردم لهستان به خوبي دريافته‌ اند که مصرف نکردن غذاهاي خانگي يعني خوردن هر چه کمتر از مواد غذايي سالم و استفاده هر چه بيشتر از غذاهاي چرب و پُرکالري رستوران‌ ها و در نتيجه، چاقي هاي بيش از اندازه. اعتقاد لهستاني‌ ها اين است که با تهيه غذاهاي خانگي علاوه بر سلامت، مي ‌توان پول بيشتري هم ذخيره کرد.

7- تايلندي‌ ها غذاهاي تند و پُرادويه مي ‌خورند

غذاهاي تايلندي مانند غذاهاي هندي از جمله تندترين و پُرادويه ‌ترين غذاهاي دنيا هستند و همين موضوع را مي ‌توان علتي براي چاق نشدن مردم تايلند دانست. فلفل باعث افزايش سوخت و ساز در بدن مي‌ شود و غذاهاي پُرادويه سبب مي ‌شوند تا فرد آهسته ‌تر غذا بخورد و در نتيجه زودتر احساس سيري کند، بنابراين درست کردن غذاهاي پُرادويه مي ‌تواند راه کار مناسبي براي لاغر شدن به حساب آيد.

8- برزيلي‌ ها نان و حبوبات مي ‌خورند

يکي از عادات مردم برزيل اين است که به همراه تمام وعده‌ هاي غذايي ‌شان مقداري نان ميل کنند. نان جزو منابع غذايي کربوهيدرات ‌ها بوده و به علت دير هضم شدن سبب مي ‌شود که فرد به مدت طولاني‌ تري سير بماند. همچنين مصرف مقدار کمي از اين ماده غذايي سبب زودتر سير شدن افراد هم مي ‌شود و تحقيقات جديد هم ثابت کرده ‌اند که 14 درصد از افرادي که همراه غذاي‌ شان مقداري نان يا حبوبات مي ‌خورند در مقايسه با سايرين كمتر به چاقي و اضافه وزن مبتلا مي ‌شوند.

9- انگليسي ‌ها ساندويچ‌ هاي کوچک مي‌ خورند

يکي از رازهاي لاغر بودن اغلب انگليسي‌ ها اين است که آن ها هميشه وقتي به رستوران مي ‌روند، کوچک ‌ترين و کم‌ کالري ‌ترين ساندويچ را سفارش مي ‌دهند. ساندويچ ‌هاي چندلايه به همراه پنير و سُس اضافه، جايي در فهرست خوراکي اغلب انگليسي‌ها ندارد.

10- نروژي‌ ها در تعطيلات ورزش مي ‌کنند

اين يک سُنت ريشه ‌دار و عادت قديمي در بين نروژي ‌ها است که تمام روزهاي تعطيل کل اعضاي خانواده از پير و جوان در کنار يکديگر جمع مي ‌شوند و با هم از خانه بيرون مي ‌زنند و تمام روزشان را با فعاليت‌ هاي ورزشي مختلف از پياده ‌روي گرفته تا فوتبال، هاکي و اسکي پُر مي‌ کنند. درست برعکس آمريکايي ‌ها که ترجيح مي ‌دهند روزهاي تعطيل جلوي تلويزيون لم بدهند و فوتبال تماشا کنند و هله‌ هوله بخورند.

بیماری‌های قلبی را می‌توان از نقطه نظر ورزشی به دو گروه تقسیم كرد: آنهایی كه قابل پیشگیری و درمان هستند و آنهایی كه قابل پیشگیری و درمان‌های طبیعی نیستند.

 از بیماری‌های قلبی قابل پیشگیری می‌توان به بیماری شریان كرونری، سكته‌های قلبی و فشار خون اشاره كرد.

ورزش علاوه بر پیشگیری از بیماری شریان كرونری و فشار خون، برای درمان نیز مؤثر است. تمرین ورزشی كارآیی قلبی را بهبود می‌بخشد و به همراه دیگر راه‌های درمانی مانند استفاده از دارو، تغییرات رژیم غذایی و ترك سیگار ممكن است از تصلب شرایین جلوگیری كند یا روند آن را معكوس سازد.

اگرچه در 25 سال اخیر به طور یكنواخت مرگ و میر ناشی از بیماری شریان كرونری كاهش یافته اما شیوع این بیماری برای زنان و مردان افزایش داشته است. بنابراین مقابله با این بیماری همچنان گیج‌كننده باقی مانده است. بیماری شریان كرونری در واقع به خاطر شیوه زندگی به وجود می‌آید و با عواملی مثل رژیم غذایی پرچرب، بی‌تحركی، كشیدن سیگار، چاقی و فشارهای روانی زیاد، تشدید می‌شود. روش‌های درمانی مثل دارو درمانی، جراحی انشعابی شریان كرونری و آنژیوپلاستی نمی‌توانند علت اصلی این بیماری را از بین ببرند و فقط تغییر در روش زندگی می‌توانند این كار را انجام دهد.

با توجه به شدت بیماری یا عوامل تهدید كننده آن، توصیه‌های تمرینی گوناگونی وجود دارد اما قانون اصلی چه برای درمان و چه برای پیشگیری این موضوع مهم است: ارزیابی فیزیولوژیكی باید با ورزش ملایم همراه شود و بیشتر بیماران باید سه بار در هفته تمرین‌های هوازی ملایم داشته باشند كه مدت آن حداقل 20 تا 30 دقیقه طول بكشد.

تمرین ورزشی علاوه بر افرادی كه در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی هستند (یعنی افرادی كه نشانه‌هایی از نارسایی قلبی ندارند اما دارای چندین عامل تهدید‌كننده، بیماری قلبی هستند)، برای آنهایی كه حمله قلبی داشته‌اند یا تحت عمل جراحی بای‌پس یا آنژیوگرافی قرار گرفته‌اند، نیز مؤثر است. درمان‌های غیر دارویی مانند ورزش و تغذیه قدم اول پیشگیری و درمان فشار خون خفیف و بدون عارضه است و اثر كمتری را در درمان شكل متوسط تا شدید بیماری دارد اما این به آن معنی نیست كه مصونیت كامل آنها از چنین بیماری‌هایی تضمین شود. زندگی پراسترس امروزی و وارد شدن زنان در مشاغل اجتماعی و سیاسی آنها را نیز به مقدار قابل توجهی مستعد روبرویی با چنین بیماری‌هایی كرده است. زنان كارمندی كه بیش از حد، مشغول كارهای پر دغدغه هستند و چندین عامل دیگر تهدیدكننده مانند سابقه خانوادگی، استفاده از قرص ضد بارداری، كشیدن سیگار و چاقی را نیز به همراه دارند، باید توجه خاصی به احتمال وقوع این نوع بیماری‌ها داشته باشند. اگر چنین افرادی شیوه زندگی بی‌تحرك را دنبال كنند باید خیلی زود منتظر عواقب جبران‌ناپذیر بیماری شریان كرونری و سكته قلبی باشند.

انواع بیماری‌های قلبی

بیماری‌های قلبی را می‌توان به انواع زیر تقسیم كرد:

1- نارسایی‌های مربوط به عروقی كه خود قلب را تغذیه می‌كنند (مانند سكته قلبی)

2- بیماری‌های دریچه‌ای قلب و نارسایی قلبی (مانند تنگی دریچه میترال یا دولتی، گشادی دریچه آئورت)

3- بیماری‌های مادرزادی قلب (مانند وجود سوراخ در دیواره بین دو بطن یا دو دهلیز)

4- افزایش فشار خون

براساس شواهد موجود، ورزش عمدتاً در پیشگیری و درمان بیماری‌های عروق قلب مؤثر است و بیشتر در این مورد توصیه می‌شود اما علی‌رغم اینكه گزارش شده ورزش و فعالیت بدنی، بیشتر در پیشگیری از بیماری‌های عروق قلب نقش دارد. برای بیماری‌های دریچه‌ای و مادرزادی قلب فعالیت‌های تحت كنترل و سبك توصیه می‌شود البته در بعضی موارد ورزش برای آنها ممنوعیت دارد.

عوامل تشدیدكننده بروز سكته قلبی

مهمترین عوامل تشدیدكننده زمینه بروز سكته قلبی عبارتند از:

1- افزایش چربی‌های خون 2- افزایش فشار خون 3- كشیدن سیگار 4- بیماری دیابت 5- جنسیت (مرد بودن) 6- چاقی 7- قرص ضد بارداری 8- الكل 9- سن بالا 10- سابقه خانوادگی 11- شیوه زندگی بی‌تحرك 12- استرس

افزایش كلسترول

افزایش چربی خون به تغییر در كیفیت و كمیت چربی‌های سرم اطلاق می‌شود كه ممكن است در اثر تغییر در متابولیسم لیپورپروتیین‌ها یا به علت اختلال سیستم‌ها و اندام‌های مختلف كه در میزان چربی‌های سرم مؤثرند ایجاد شود. افزایش چربی‌های خون همراه با اترواسكلروز عروق محیطی و كرونری هستند. بدین ترتیب، سطح كلسترول و تری‌گلیسرید (چربی‌های اشباع شده) اضافی خون با امراض كرونر قلب رابطه نزدیكی دارند.

استعمال دخانیات

هر اندازه تعداد سیگارهایی كه در یك روز مصرف می‌شود بیشتر و هر قدر مدت زمان سیگار كشیدن طولانی‌تر باشد، عوامل تهدیدكننده امراض كرونر قلب و سرطان ریه بیشتر است. در افراد معتاد به سیگار، امكان پیدایش نارسایی‌های قلبی 3 برابر افراد عادی است. كشیدن سیگار امكان ابتلا به بیماری عروق قلبی را تا 3 برابر افزایش می‌دهد.

افزایش فشار خون

هرگاه فشار سیستولیك از 160 میلیمتر جیوه و فشار دیاستولیك از 90 میلیمتر جیوه بیشتر باشد نشان‌دهنده پرفشار خونی است. فردی با فشار خون سیستولی بیش از 150 میلیمتر جیوه دارای دو برابر امراض تهدیدكننده كرونر قلب نسبت به فردی كه دارای فشار خون سیستولی كمتر از 120 میلیمتر جیوه است، می‌باشد.

سن

معمولاً هر قدر سن شما بیشتر باشد عوامل تهدیدكننده سكته قلبی در شما بیشتر است. برای مثال، بین سنین 25 تا 34، میزان تلفات ناشی از سكته قلبی 10 نفر در هر 100 هزار نفر مرد سفیدپوست، در سن 55 تا 64 این رقم به صد برابر افزایش یافته، یعنی نزدیك به 1000 نفر در 100 هزار نفر است. شاید به نظر برسد كه بروز عوارض قلبی در سنین پیری و كهنسالی است، در حالی كه آمار و ارقام حاكی از این است كه بروز اختلالات قلبی به طور متوسط در سنین 22 سالگی دیده شده و میزان آن حتی در كشورهای پیشرفته سال به سال رو به افزایش است.

چاقی

عوامل تهدیدكننده سكته قلبی با زیاد شدن نسبت چربی بدن افزایش پیدا می‌كند. شواهد پژوهشی نشان داده است افرادی كه 20 درصد وزن بدنشان و بیشتر، چربی داشتند 5/2 برابر بیشتر از افرادی با وزن متوسط یا كمتر از متوسط، دچار مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی و عروقی بودند. به خاطر داشته باشید كه شایع‌ترین علت چاقی، عدم تمرین‌هایورزشی است. شاید چاقی به تنهایی عامل اصلی نباشد اما وقتی با عدم كنترل رژیم غذایی همراه باشد كه اغلب چنین است، امكان دارد باعث بروز بیماری عروق قلبی شود.

جنسیت

از نقطه نظر علم پزشكی، حداقل تا سن 40 سالگی زنان نسبت به مردان كمتر دچار نارسایی قلب و عروق می‌شوند. بیماری‌های قلبی در میان زنان سنین باروری نادر است.

تحقیقات نشان داده كه وجود هورمون استروژن كه یك هورمون جنسی ظهور صفات زنانه است، سكته‌های قلبی و مرگ و میرهای ناگهانی را در زنان نسبت به مردان كاهش می‌دهد. بروز امراض كرونر قلب در مردان جوان بیشتر از زنان جوان است. برای مثال میزان مرگ و میر مردان سفیدپوست 35 تا 44 سال 6 برابر زنان سفیدپوست همسال آنها است.

اثرات ورزش

ورزش و تحرك بدنی در تقویت قلب و جلوگیری از بیمار شدن آن اثرات زیادی دارد كه از جمله آنها می‌توان موراد زیر را برشمرد:

عروق خونی

1- رگ‌های فرعی و مویرگ‌هایی كه خون را به بافت‌های قلب می‌رسانند تقویت می‌شوند. در حال حاضر مطالعاتی كه مستقیماً تأییدكننده تأثیر تمرین‌های ورزشی بر افزایش عروقی شدن جانبی قلب باشد، چندان زیاد نیست. در واقع اغلب این تحقیقات به طور غیر مستقیم بر عروقی شدن جانبی قلب توسط تمرین صحه می‌گذارند. البته در مطالعه‌ای روی انسان نشان داده شده كه در دو نفر از 6 نفر مریض كرونر قلب عروقی شدن جانبی صورت گرفته است. گسترش گردش خون در عروق عضله قلب به این معنی است كه هر تار این عضله به وسیله تعداد بیشتری مویرگ خونی تغذیه می‌شود و اگر یكی از مویرگ‌ها مسدود شد، تار عضلانی قلب مبتلا به نارسایی اكسیژن و مواد غذایی نخواهد شد.

2- هیچ تحقیقی تاكنون، افزایش اندازه عروق در انسان را نشان نداده است. هرچند مطالعات نمونه‌برداری روی كلارنس دمار قهرمان معروف دوی ماراتن نشان داد كه اندازه شریان‌های كرونر نام برده دو تا سه برابر اندازه معمولی بوده است. از آنجایی كه این ورزشكار به طور منظم تا سن 69 سالگی در مسابقات ماراتن شركت داشته است، می‌توان چنین استناد كرد كه حجیم بودن عروق كرونر مربوط به تمرین‌های منظم ورزشی نامبرده است. این واقعیت كه توارث نیز ممكن است در این موضوع تأثیر داشته باشد را نباید از نظر دور داشت. بحث در رابطه فعالیت بدنی با بیماری عروق قلبی بیشتر روی فعالیت‌هایی تاكید دارد كه دراز مدت و منظم انجام شوند.

در حال حاضر با توجه به آمدن تکنولوژی های جدید کامپیوتری و در نتیجه سرگرم شدن هر چه بیشتر کودکان با این وسایل، فعالیت بدنی کودکان کاهش چشمگیری پیدا کرده است. از سوی دیگر مربیان مدارس نیز نسبت بهورزش و لزوم بازی و تحرک کودکان بی تفاوت شده اند و زنگ ورزش به زنگی برای جبران عقب ماندگی های درسی تبدیل شده است. برخی اوقات هم در برخی مدارس به بهانه اتلاف وقت، زنگ ورزش حذف می شود. این در حالی است که کودکان برای رشد جسمی و ذهنی به ورزش نیاز دارند و کاهش فعالیت بدنی باعث ایجاد اختلالاتی مانند اضافه وزن و چاقی، بی خوابی، هیجان و استرس، رشد نامتعادل و نامناسب اندام ها، اختلال در دستگاه های بدن و... می شود. براساس آمار سازمان جهانی بهداشت از 30 سال پیش تاکنون به دلیل بی توجهی به اهمیت ورزش و فعالیت بدنی در کودکان میزان اضافه وزن در آن ها 3 برابر و میزان ابتلای آن ها به دیابت نوع 2که ناشی از اضافه وزن است 2برابر شده است. کودکان ذاتا فعالیت کردن را دوست دارند و تبدیل فعالیت های بدنی به یک عادت برای آن ها نه تنها سرگرم کننده است بلکه سلامت شان را به همراه دارد. برای رشد سالم کودکان باید به فعالیت بدنی آن ها اهمیت دهید. کافی است به تحقیقات مختلفی که در این زمینه انجام شده توجه کنید تا به نقش فعالیت بدنی حتی در بهبود نمرات کودکان پی ببرید.

ورزش سلول عصبی جدید ایجاد می کند

در حالی که فعالیت فیزیکی به عنوان عاملی برای بهبود آمادگی جسمانی کودکان و پایین آوردن خطر ابتلا به چاقی مطرح است، تحقیقات جدید نشان می دهد، همین ورزش و فعالیت فیزیکی می تواند به عملکرد بهتر کودکان در مدرسه نیز کمک کند.

محققان هلندی 14 پژوهش از نقاط مختلف دنیا را که به بررسی رابطه بین فعالیت فیزیکی و عملکرد تحصیلی کودکان مربوط می شد، مطالعه کردند. آن ها به این نتیجه رسیدند که رابطه مثبت معنی داری بین این 2 مقوله وجود دارد. این تحقیق در مجله پزشکی کودکان و نوجوانان منتشر شده است.

در حالی که آن ها نتوانستند دلیل این که چرا بین این 2 موضوع رابطه ای وجود دارد بررسی کنند، با استناد به پژوهش های قبلی اعلام کردند که به نظر می رسد فعالیت بدنی منظم باید به عملکرد بهتر مغز مرتبط باشد. تاثیر این فعالیت ها بر مغز می تواند شامل عوامل مختلفی باشد از جمله این که موجب افزایش جریان خون و اکسیژن در مغز شده و همچنین سطوح مواد شیمیایی در مغز بالاتر رفته و همین موجب بهبود خلق و خو می شود و علاوه بر آن، در همان زمان باعث ایجاد سلول های عصبی جدید و انعطاف پذیری محل تماس 2 عصب می شود.

تحقیقات می گوید ورزش را حذف نکنید

نتایج یکسری پژوهش ها زمانی منتشر شد که بسیاری از سیستم های مدارس به منظور صرفه جویی در هزینه ها درصدد کاهش یا حذف برنامه هایورزشی و تربیت بدنی هستند. پزشکان امیدوار هستند که این یافته های تازه بار دیگر بر ورزش تاکید داشته باشدو مسئولان مدارس را وادار به توجه بیشتر به این مبحث درسی و البته تندرستی کند.

دکتر اندرو ایدزمن از مرکز پزشکی استیون و الکساندرا کوهن اظهار نظر کرد که آنچه ما نمی توانیم به آن ادامه دهیم این است که فعالیت های جسمی را در برنامه کودکان دبستانی کم کنیم، با این گمان که این کار وضعیت آموزشی آن ها را بهبود می دهد. زیرا در واقع این کار ممکن است نتیجه عکس برای ما داشته باشد. مسئولان مدارس فکر می کنند فعالیت های بدنی در مدارس می تواند مخل عملکرد تحصیلی مناسب شود. علاوه بر آخرین بررسی تحقیقات، پژوهشی که در سال 2010 توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها روی 50 مطالعه انجام شده نشان می دهد؛ بیش از نیمی از آن ها ارتباط مثبت فعالیت بدنی از جمله آموزش های ورزشی، زنگ تفریح و فعالیت های فوق برنامه را با عملکرد درسی بهتر نشان می دهد و در حدود نیمی از بررسی ها هیچ تاثیری را نشان نداد.

با ورزش نمره هایم را 20 می کنم

همکاران گیه ر در دانشگاه کارولینای شمالی تصمیم گرفتند، تحقیقی را در مدارس ابتدایی انجام دهند. آن ها 40 دقیقه فعالیت فیزیکی روزانه را که شامل آموزش در سطوح مختلف بود را در برنامه کودکان گنجاندند. وقتی نتایج نمرات دانش آموزان اعلام شد بسیاری از آن ها نسبت به ترم قبل عملکرد بهتری داشتند اما حتی اگر ورزش از نظر درسی کمکی به دانش آموزان نکند همچنان مقوله مهمی به حساب می آید.گیه ر می گوید: «ورزش فواید زیادی از جمله کاهش چاقی، دیابت کودکان و بهبود عملکرد قلبی عروقی را به همراه دارد.» در حال حاضر کودکان تمام اوقات فراغت شان را با تکنولوژی های روز و بازی های ویدئویی پر می کنند و مسئله مهم آن است که مغز ما با تکنولوژی ذهنی طراحی نشده است بلکه با فعالیت بدنی طراحی شده و کودکان باید از این توانایی استفاده کنند چون در غیر این صورت آن را از دست می دهند.

روزی یک ساعت ورزش

برخی از تحقیقات نشان می دهد مهارت های تمرکز، حافظه، اعتماد به نفس، عزت نفس و مهارت های کلامی از جمله پیشرفت های ذکر شده در دانش آموزانی است که در مدرسه فعالیت بدنی داشته اند. محققان مرکز پیشگیری و کنترل بیماری ها اعلام کردند کادر مدرسه، مدیران و معلمان می توانند مطمئن باشند که افزایش زمان فعالیت فیزیکی در مدارس نمی تواند تاثیر منفی بر عملکرد درسی کودکان داشته و حتی ممکن است تاثیر مثبتی هم به همراه داشته باشد.

پژوهشگران می گویند، به مطالعه های بیشتری نیاز است تا دریابیم چه میزان ورزش تاثیرهای مثبت بر یادگیری دارد اما توصیه می کنند کودکان و نوجوانان هر روز به مدت یک ساعت یا بیشتر فعالیت های فیزیکی داشته باشند. دکتر دیوید گیه ر، مدیر پزشکی ورزشی در دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی می گوید: «تمرکز بر نمرات دانش آموزان و عملکرد هر چه بهتر آن ها تاثیر دارد، پژوهشگران سعی دارند همه امکانات لازم برای موفقیت تحصیلی دانش آموزان را فراهم کنند در حالی که اگر فعالیت های ذهنی با فعالیت های فیزیکی همراه باشد کودکان می توانند از فواید هر 2بهره مند شوند.»

ورزش صبحگاهی فراموش نشود

مسئولان مدارس با توجه به چند نکته به راحتی می توانند شرایط مناسبی را برای بازی و فعالیت کودکان و نوجوانان فراهم کنند. یکی از بهترین موقعیت ها برای ورزش و فعالیت بدنی دانش آموزان برنامه صبحگاهی است. این زمان اوج انرژی کودکان است و می تواند آن ها را برای حضور در مدرسه آماده کند. ورزش صبحگاهی در تقویت احساسات، صداقت، آرامش و کاهش فشارهای روانی دانش آموزان نقش بسزایی دارد. با سازماندهی مناسب ورزش صبحگاهی در مدارس، می توان دانش آموزان را با روحیه ای مناسب سرکلاس فرستاد و آن ها را حتی برای لحظات بعد از کلاس، از نظر روحی روانی تقویت کرد. انجام برنامه ریزی درست در زنگ تفریح هم از مقررات دست و پاگیر جلوگیری می کند و هم به آن ها اجازه می دهد فعالیت فیزیکی شان را متوقف نکنند، همچنان که تنوع در انتخاب نوع ورزش دانش آموزان را به ورزش ترغیب می کند.

پدر و مادرها در نقش مشوق ورزشی

والدین نقش بسیار مهمی در آمادگی بدنی و تشویق بچه ها به فعالیت بدنی ایفا می کنند. تحقیقات نشان می دهد شرکت کردن والدین در فعالیت های بدنی می تواند سبب افزایش حضور فرزندان در این فعالیت ها شود. والدین می توانند با دستورالعمل های زیر الگوهای مطلوبی برای فرزندان باشند:

â–ھ شرکت منظم و مستمر در فعالیت های بدنی.

â–ھ اختیار دادن به فرزندان شان برای انتخاب ورزشی که به آن علاقه مند هستند.

â–ھ کمک به درک تفاوت های فرم بدن و میزان توانایی.

â–ھ کمک به فرزندان شان به منظور توسعه مهارت ها و راهبردها در تطبیق با محیط های گوناگون برای انجام فعالیت بدنی.

â–ھ درگیر کردن فرزندان شان در فعالیت های درون منزل از قبیل کار در باغچه، شستن ماشین یا تمیز کردن خانه.

â–ھ پیاده روی در مسافت های کوتاه به جای استفاده از ماشین.

â–ھ محدود کردن زمان تماشای تلویزیون و سایر کارهای بی تحرک از قبیل بازی های کامپیوتری به کمتر از 2 ساعت در روز. زمان تماشای تلویزیون را به برنامه هایی که همه اعضای خانواده تمایل به تماشای آن دارند، محدود و با پایان برنامه، تلویزیون را خاموش کنید.

ورزش آیروبیک چیست؟

ایروبیک یعنی فعالیتی که عضلات بزرگ را به کار بگیرد. حداقل 12 دقیقه با حرکات ریتمیک و موزون، در شرایطی که سرعت و شدت تمرین قابل تحمل است و نیاز بدن به اکسیژن برای مدتی افزایش می یابد، این فعالیت انجام می گیرد. ایروبیک جزء فعالیت های هوازی (شدت کم و مدت طولانی) است. تمرینات ایروبیک از حرکات ریتمیک و متناوب ماهیچه ای بهره برده و ضربان قلب و تنفس را در مدت زمانی خاص بالا می برد.

نمونه هایی از ورزش آیروبیک

پیاده روی، دویدن، شنا، دوچرخه سواری، کوه نوردی، اسکی در مناطق کوهستانی، اسکیت و تنیس.

باید به این مساله توجه کرد که که تمرینات ایروبیک می بایست در قالب خاص خود انجام شوند که البته به هدف و شرایط جسمی فرد، سوابق بیماری و وضعیت جسمانی او نیز بستگی دارد.

در موارد زیر باید احتیاط کنید :

فعالیت های ورزشی زیادی انجام می دهید؛ اضافه وزن دارید؛ سابقه مصدومیت های طولانی دارید؛ یا در حال حاضر از مشکلاتی در نواحی پا، مچ پا، زانو، مفصل ران یا کمر رنج می برید.

شما می بایست شیوه صحیح و درست را از مربیان ایروبیک یا فیزیولوژیست ها بیاموزید.

مدت زمان انجام تمرینات ایروبیک

این که چه مدت زمانی را برای انجام تمرینات ایروبیک باید اختصاص دهید بستگی به هدف، برنامه ریزی و شرایط جسمی شما دارد، اما 10 تا 60 دقیقه، زمان قابل قبولی است.

اگر هدف شما کاهش وزن اضافی بدن تان باشد و در شرایط مساعدی هم باشید، می توانید مدت بیشتری ورزش کنید. شاید در این صورت چیزی حدود 30، 40 یا 60 دقیقه هم به شما توصیه شود.

دشواری تمرینات تا چه حد باشد؟

میزان دشواری و سختی تمرینات ایروبیکی که شما انجام می دهید، از سه طریق اندازه گیری می شود:

1- اندازه گیری ضربان قلب، تا بدانید با افزایش تحرکات بدنی در هر دقیقه به چه اندازه ضربان قلب بالا می رود.

2- شیوه بعدی تست صحبت کردن نام دارد. شما باید قادر باشید وقتی که تمرین می کنید به راحتی هم صحبت کنید (این شیوه برای فهمیدن این که تمرینات تان چقدر سنگین است بسیار مفید می باشد).

3- با توجه به میزان توانایی تان به سادگی می توانید بفهمید که تمرینات با وجود دشواری چه تاثیری بر شما می گذارند، اگرچه به نظر می رسد که تمرینات متوسط و متعادل برای یک فرد عادی می تواند کاملا لذت بخش باشد.

کاهش وزن با ورزش آیروبیک

اگر هدف اصلی شما از ایروبیک از دست دادن چربی و وزن اضافی باشد، 6 یا 7 نوبت در هفته که تقریبا معادل روزی یک مرتبه است، می تواند تاثیر بالقوه ای روی اندام شما داشته باشد و شما را به وزن مطلوب برساند.

در مجموع آن چه در انجام این تمرینات حائز اهمیت است، افزایش مدت زمان انجام حرکات، استمرار و تکرار و بالا بردن میزان دشواری تمرینات می باشد. مخصوصا اگر در شرایط جسمانی مناسبی نیستید، وزن اضافی دارید، سالخورده اید و یا در دوران بهبودی از مصدومیت و سپری کردن دوران نقاهت هستید، این تمرینات برای تان بسیار مفید خواهد بود و اگر هنوز هم شک دارید، به آرامی مراحل ساده و سبک ایروبیک را به شرخ زیر شروع کنید تا از این ورزش لذت ببرید:

با حرکات و نرمش هایی خیلی نرم و آرام در کمال آرامش خودتان را گرم کنید، همین نرمش ها باعث می شوند تا اگر مشکل جسمانی دارید، ناراحتی و دردتان کاهش پیدا کند و کم کم بهبود پیدا کنید.

گرم کردن و آماده کردن بدن برای تمرینات ایروبیک با انجام نرمش هایی سبک و در سطوح ساده ای از تمرینات کششی به مدت 2 تا 10 دقیقه به شما کمک ویژه ای خواهد کرد. اما به یاد داشته باشید که نباید به طور ناگهانی، تمرینات را متوقف کنید، زیرا ممکن است دچار سر گیجه شوید یا از حال بروید.

ایروبیک در زنان

خانم ها تصور می‌کنند اگر با دستگاه، تمرین بدنسازی کنند، بدن آن ها عضلانی می ‌شود، ولی این طور نیست. بدن خانم ها به علت اختلاف هورمونی با آقایان، واکنش متفاوت به این تمرینات نشان می ‌دهد. چون هورمون تستوسترون نقش تعیین‌کننده در تقویت حجم عضلانی دارد و در زنان مقدار این هورمون کم است، در نتیجه تمرینات با وزنه موجب عضلانی شدن آن ها نمی‌شود، بلکه خانم ها می ‌توانند با ایروبیک عضلات خود را سفت ‌تر کنند. قبل از رسیدن به سن سالمندی ، بهترین ورزش برای بانوان، تمرین بدنسازی (کار با دستگاه) است، زیرا این تمرینات بهترین راه برای جلوگیری از پوکی استخوان و . . . هستند.

ورزش ایروبیک اشتها را کاهش می ‌دهد

تازه ترین تحقیقات نشان می ‌دهند که ورزش‌های ایروبیک موجب افزایش نوعی پروتئین می ‌شوند که ممکن است اشتها را سرکوب کند. سه ماه انجام ورزش ایروبیک ممکن است چربی بدن را کاهش دهد. پژوهشگران تصور می‌کنند که تغییراتی که در سیستم اعصاب مرکزی اتفاق می‌افتد ممکن است عامل این کاهش اضافه وزن باشد.

محققان دریافتند که کاهش دریافت غذا و کاهش در شاخص توده بدنی با افزایش میزان نوعی پروتئین که به نام نوروتروپین خوانده می‌شود ارتباط دارد. نقش اصلی این پروتئین تحریک هورمون رشد است. این پروتئین با چاقی و سوخت و ساز نیز ارتباط دارد.

دانشمندان با اندازه گیری میزان این پروتئین قبل و بعد از انجام سه ماه ورزش ایروبیک در 15 فرد چاق دریافتند، بعد از سه ماه ورزش، این پروتئین در خون آن ها افزایش یافت که این حالت منجر به کاهش شاخص توده بدنی، دور مچ و فشار خون آن ها شد. میزان دریافت کالری نیز در این افراد کمتر شد.

تصورات غلط

این تصور غلط که تمرینات ایروبیک ماهیچه ها را سخت و عضلانی می کنند بسیار طبیعی است، اما واقعیتش این است که انجام این تمرینات تاثیر بسیار کمی در سفت کردن ماهیچه ها دارد. در تمرینات معمولی ایروبیک ماهیچه هایی که در بدن بیش از سایرین فعالیت می کنند، صدها حرکت ماهیچه ای را به طور متناوب تکرار می نمایند، بدون این که در برابر این تمرینات مقاومتی نشان دهند، در صورتی که بخواهید ماهیچه ها و عضلات تان محکم و سفت شوند، تمرینات وزنه برداری تاثیر قابل توجهی در این باره خواهند داشت.

برداشت غلط دیگر در این مورد این است که اغلب تصور می کنند با انجام تمرینات ایروبیک در تعداد دفعات محدود و زمان نرمال، می توانند چربی اضافی و وزن زیادی خود را به سرعت از دست بدهند. تحقیقات اخیر نشان داده است که ما با انجام هرگونه حرکات کششی و ماهیچه ای ممکن است بتوانیم وزن اضافه مان را از دست بدهیم، اما باید همراه با رژیم لاغری باشد.